خوکچه هندی (Cavia porcellus) ، جونده کوچک بومی آمریکای جنوبی است که در ابتدا به عنوان یک دام برای تولید گوشت اهلی شده بود و هنوز هم در برخی از نقاط جهان مصرف می شود. در جامعه غربی، خوکچه هندی از زمان ورودش به اروپا و آمریکای شمالی به عنوان حیوان خانگی از محبوبیت زیادی برخوردار بوده است. اگرچه خوکچه‌های هندی کوچک هستند، اما نیازهای بسیار خاص و شخصیت‌های پیچیده‌ای دارند، بنابراین صاحبان احتمالی باید قبل از خرید آنها اطلاعات بیشتری کسب کنند.
خوکچه هندی از آمریکای جنوبی، به ویژه در رشته کوه آند، منشأ گرفته است و از نوادگان Cavia cutleri است. این جوندگان کوچک 5000 سال قبل از میلاد مسیح اهلی شدند. با این حال، آنها در ابتدا برای تولید گوشت استفاده می شدند.
خوکچه هندی علاوه بر استفاده به عنوان غذا، در مراسم مذهبی و تشخیص بیماری ها نیز مورد استفاده قرار می گرفت. هم چنین خوکچه هندی اهمیت مذهبی داشت. برخی از تمدن ها در شمال پرو آنها را می پرستیدند و اغلب آنها را در آثار هنری خود می گنجاندند یا برای آنها مجسمه می ساختند. از سوی دیگر اینکاها آنها را قربانی خدایان خود می کردند.
این جوندگان حدود 400 سال پیش زمانی که تجارت با اروپا شروع شد به اروپا منتقل شدند. آنها در اصل توسط فاتحان اسپانیایی به اروپا معرفی شدند و به عنوان حیوانات خانگی، به ویژه در میان ثروتمندان و اعضای دربارهای سلطنتی، بسیار محبوب بودند. ملکه الیزابت اول انگلستان یکی از اولین طرفداران اروپایی خوکچه هندی بود.
خوکچه های هندی حیواناتی بسیار اجتماعی هستند. نمی توان اغراق کرد که چقدر برای خوکچه های هندی مهم است که در گروه های اجتماعی پایدار زندگی کنند. در طبیعت، آنها معمولا خانواده های بیش از 10 خوکچه هندی را تشکیل می دهند که از چندین ماده و یک یا دو نر تشکیل شده است. شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد تعامل اجتماعی با سایر خوکچه های هندی سازگار برای سلامت و رفاه آنها مفید است و عدم وجود این تعامل استرس زا و مضر است.
بسیار مهم است که خوکچه‌های هندی در اوایل زندگی خود در کنار خوکچه های دیگر نگهداری شوند تا مهارت‌های اجتماعی مورد نیاز برای عملکرد خوب در ساختارهای اجتماعی را فراگیرند.
هنگامی که خوکچه‌های هندی پیوندهای اجتماعی برقرار کردند، در صورت امکان نباید این خوکچه‌های هندی را از هم جدا کرد. در صورتی که خوکچه هندی نیاز به درمان دامپزشکی داشته باشد، باید آن را با یکی از اعضای گروه خود نگهداری کرد تا از استرس آن کاسته شود و به او کمک کند بهتر با آن مشکل مقابله کند.
خوکچه های هندی بسیار تکامل یافته به دنیا می آیند. دوره بارداری خوکچه هندی نسبتا طولانی است (از 58 تا 75 روز متغیر است). این بدان معنی است که خوکچه هندی، خلاف سایر جوندگان، بسیار رشد یافته، با چشمان باز، بدن مودار و با دندان های رشد کرده، متولد می شود. در هنگام تولد، یک خوکچه هندی به طور کلی حدود 8-10 سانتی متر (3-4 اینچ) اندازه دارد. اگرچه آنها مانند همه پستانداران دوره شیردهی دارند، اما خوکچه های تازه متولد شده، چند روز پس از تولد شروع به خوردن غذای جامد می کنند. همه این ویژگی ها به محافظت از خوکچه در برابر حملات شکارچیان کمک می کند.
یکی دیگر از واقعیت های جالب در مورد خوکچه هندی رشد بسیار سریع آنهاست. در چند هفته اول زندگی آنها می توانند تا 50 گرم در هفته وزن اضافه کنند که با توجه به کوچک بودن این حیوانات واقعاً قابل توجه است.
خوکچه هندی تنها پس از 8 هفته اندازه آن دو برابر می شود و به 6-8 اینچ (15-20 سانتی متر) می رسد. پس از آن، رشد آنها کمی کند می شود، اما همچنان در مدت زمان نسبتا کوتاهی به طور قابل توجهی بزرگتر می شوند و پس از 16 هفته به حدود 8-10 اینچ (20-25 سانتی متر) می رسند.
خوکچه هندی حافظه کوتاه مدت و بلند مدت خوبی دارد. آنها این توانایی را دارند که محیطی که در آن زندگی می کنند را به خاطر بسپارند و آن را در حافظه خود ترسیم کنند. در نتیجه، اگرچه در شب دید قوی ندارند، اما حتی در شب می‌توانند با دقت زیادی از داخل محفظه خود عبور کنند.
خوکچه هندی همچنین قادر است اطلاعات مهم را در مدت زمان طولانی به خاطر بسپارد. اگر با چیزی ارتباط عاطفی داشته باشد، آن را برای مدت طولانی به یاد خواهند آورد. این در مورد رابطه آنها با صاحبان و خوکچه های هم قفس نیز صدق می کند.
هنگامی که آنها با خطر یا آسیب روبرو شدند، آن را به خاطر خواهند آورد و سعی می کنند در آینده از آن اجتناب کنند.
به همین دلیل، خوکچه هندی قادر به ایجاد پیوندهای نزدیک با صاحبان خود است.
خوکچه هندی می تواند با چشمان باز بخوابد. اگرچه آنها پلک های متحرکی دارند که به آنها اجازه می دهد چشمان خود را ببندند، اما بسیاری از خوکچه های هندی با چشمان باز می خوابند. برخی این کار را به طور منظم انجام می دهند، برخی دیگر گاهی این کار را انجام می دهند. این چیزی نیست جز یک مکانیسم دفاعی که آنها ایجاد کرده اند تا بتوانند در هر موقعیت خطرناکی، حتی زمانی که در خواب هستند، به سرعت عمل کنند.
رشد دندان های خوکچه هندی هرگز متوقف نمی شود. خلاف تصور بیشتر مردم، خوکچه هندی 20 دندان دارد. در شرایط عادی، فرسایش و رویش دندان‌ها یکدیگر را متعادل میکنند و به این جوندگان اجازه می‌دهند دندان‌های خود را در شرایط عالی نگه دارند. با این حال، اگر خوکچه هندی با رژیم غذایی ساینده (مانند یونجه) که به تدریج دندان های آنها را فرسوده می کند، تغذیه نشود، رشد بیش از حد رخ می دهد که منجر به بیماری های دندانی می شود.
همچنین خوکچه هندی به مراقبت دائمی نیاز دارد تا از بلند شدن بیش از حد دندان ها و ایجاد مشکل در غذا خوردن جلوگیری شود. اگر دندان ها بیش از حد بلند شوند، خوکچه هندی شما نمی تواند غذا را وارد دهان خود کند، که می تواند منجر به گرسنگی آنها شود.
خوکچه هندی ویتامین C را سنتز نمی کند. خوکچه هندی مانند انسان، پستانداران و برخی از گونه های خفاش قادر به تولید ویتامین C به تنهایی نیست زیرا فاقد آنزیم L-gluconolactone oxidase است که برای سنتز این ویتامین لازم است.
به همین دلیل، تهیه رژیم غذایی غنی از ویتامین C برای این حیوانات برای رفع نیازهای آنها ضروری است. اکثر خوکچه های هندی احتمالاً به حدود 10-20 میلی گرم در روز ویتامین c نیاز دارند. خوکچه های هندی باردار، شیرده، جوان و بیمار به مقدار بیشتری نیاز دارند.
اگر انواع خوبی از سبزیجات سرشار از ویتامین C را به همراه یک پلت خوب و تازه خوکچه هندی تغذیه کنید، احتمالاً می توانید ویتامین C مورد نیاز یک خوکچه هندی متوسط را تامین کنید. شما همچنین می توانید ویتامین C را به شکل قرص ویتامین C بدهید.این حالت را با دامپزشک متخصص اگزوتیک مشورت کنید.
خوکچه هندی پوپ خود را می خورند. یکی دیگر از واقعیت های عجیب در مورد خوکچه هندی این است که آنها به طور منظم مدفوع یا پوپ خود را می بلعند.
خوکچه هندی در واقع دو نوع گوناگون پوپ یا گلوله را دفع می کند، اگرچه اکثر ما هر دو نوع را صرفاً به عنوان "مدفوع" یاد می کنیم. یکی از انواع پوپ یا گلوله ها پوپ معمولی است که مواد زائدی است که بدن آنها دیگر به آن نیاز ندارد. پوپ یا گلوله دیگر، مملو از مواد مغذی است که بدن آنها را جذب نکرده است.
این ممکن است یک عمل غیربهداشتی به نظر برسد، اما در واقع به آنها کمک می کند تا ویتامین ها، مواد معدنی و پروتئین ها را بهتر جذب کنند. عمدتا حیواناتی مانند خوکچه هندی، همستر، چینچیلا و خرگوش نمی توانند غذای فیبری را که می خورند به درستی بجوند یا هضم کنند. نتیجه پوپ هایی است که هنوز پر از ویتامین ها و مواد معدنی هستند که خوکچه هندی شما باید دوباره بخورد تا آنها جذب شوند.
خوکچه هندی تمایل زیادی به چاقی دارد. چاقی یکی از شایع ترین بیماری ها در این جوندگان است. خوکچه های هندی دارای اضافه وزن، ممکن است دارای رسوب چربی در شانه ها، پاها و ناحیه کشاله ران خود باشند.
آنها همچنین ممکن است رسوبات چربی را در اطراف اندام های داخلی خود از جمله قلب جمع شوند که می تواند باعث مشکلات جدی سلامتی شود. اگر خوکچه هندی شما اضافه وزن داشته باشد، کمتر می تواند فعالیت کند.
بنابراین، توصیه می شود وزن خوکچه هندی خود را به صورت هفتگی کنترل کنید و یک رژیم غذایی متعادل که شامل علوفه، سبزی و غذای تازه به نسبت مناسب باشد، در اختیار او قرار دهید. به عنوان یک دستورالعمل، جیره روزانه شما باید شامل موارد زیر باشد:
یونجه - 70٪ یا 80 ٪
علوفه تازه - 20٪ یا 10٪
پالت - 10٪
خوکچه هندی شنوایی حساس و بینایی خوبی دارد. گوش خوکچه هندی قادر به درک فرکانس های بین 12 تا 60000 هرتز است، در حالی که گوش انسان فقط فرکانس های بین 20 تا 20000 هرتز را درک می کند. به دلیل شنوایی بسیار حساس، آنها می توانند هم طیف شنیداری و هم طیف مافوق صوت را درک کنند. به همین دلیل، اجتناب از صداهای بلند در خانواده هایی که خوکچه هندی دارند، مهم است، زیرا می توانند استرس زیادی ایجاد کنند.
در مقایسه با سایر پستانداران، خوکچه هندی بینایی خوبی نیز دارد. آنها حتی بهتر از گربه ها یا سگ ها می توانند رنگ ها را درک کنند. آنها زاویه دید 340 درجه دارند، به این معنی که میدان دید تقریباً کاملی با تنها دو نقطه کور (یکی در جلو و دیگری در پشت) دارند.
خوکچه هندی مو بلند، خوکچه هندی مو کوتاه و همچنین خوکچه هندی بدون مو وجود دارد.
آنها حدود 4-5 سال زندگی میکنند، اگرچه در برخی موارد می توانند تا 8-9 سال نیز زندگی کنند.
بیشترین ساعات فعالیت آنها صبح و بعد از ظهر است.
حس بویایی آنها فوق العاده است. تخمین زده می شود که حس بویایی آنها 1000 برابر قوی تر از حس بویایی انسان است.
آنها حیوانات بسیار خوش صدایی هستند. آنها می توانند با صداهای مختلفی ارتباط برقرار کنند.
به عنوان حیوانات طعمه، آنها همیشه مراقب آنچه در اطرافشان می گذرد هستند، که آنها را به شدت خجالتی و ترسو می کند. وقتی می ترسند، بی حرکت می مانند تا مورد توجه قرار نگیرند و در صورت تهدید با سرعت زیاد فرار می کنند.
آنها حیوانات زیرک هستند که می توانند تا 9 کیلومتر در ساعت بدوند و تا ارتفاع 30 سانتی متر بپرند.
دکتر حمید حاجی | دامپزشک
گردآوری وبسایت دکتر کاسکو
