عفونت چشم می تواند هر نوع پرنده ای را تحت تاثیر قرار دهد، از جمله فنچ های خانگی، عروس هلندی، مرغ عشق، طوطی کاکلی، میناها، پرندگان آوازخوان، پرندگان وحشی و بسیاری دیگر. طیف وسیعی از علل احتمالی می تواند تشخیص را دشوار کند. ممکن است بدلیل وجود یک تکه خوراک در نزدیکی چشم، شاهد تحریک و افرایش ترشحات اشک باشیم، علل جدی تری مانند عفونت های ویروسی یا باکتریایی می تواند سلامت پرنده شما را به خطر بیندازد. تشخیص زود هنگام نشانه ها و دریافت فوری کمک پزشکی می تواند نه تنها بینایی پرنده شما، بلکه جان او را نیز نجات دهد.
پرندگان ممکن است به عفونت باکتریایی در ملتحمه یا غشایی که چشم را احاطه کرده است مبتلا شوند. این بافت متورم و تحریک می شود و عفونت می تواند به سایر قسمت های چشم و دستگاه تنفسی فوقانی سرایت کند. ورم یا التهاب ملتحمه اغلب نشانه یک مشکل سلامتی دیگر است.
عفونت چشم می تواند هر نوع پرنده ای را تحت تاثیر قرار دهد، از جمله فنچ های خانگی، عروس هلندی، مرغ عشق، طوطی کاکلی، میناها، پرندگان آوازخوان، پرندگان وحشی و بسیاری دیگر. طیف وسیعی از علل احتمالی می تواند تشخیص را دشوار کند. ممکن است بدلیل وجود یک تکه خوراک در نزدیکی چشم، شاهد تحریک و افرایش ترشحات اشک باشیم، علل جدی تری مانند عفونت های ویروسی یا باکتریایی می تواند سلامت پرنده شما را به خطر بیندازد. تشخیص زود هنگام نشانه ها و دریافت فوری کمک پزشکی می تواند نه تنها بینایی پرنده شما، بلکه جان او را نیز نجات دهد.
پرندگان ممکن است به عفونت باکتریایی در ملتحمه یا غشایی که چشم را احاطه کرده است مبتلا شوند. این بافت متورم و تحریک می شود و عفونت می تواند به سایر قسمت های چشم و دستگاه تنفسی فوقانی سرایت کند. ورم یا التهاب ملتحمه اغلب نشانه یک مشکل سلامتی دیگر است.
با توجه به علل متعدد التهاب ملتحمه چشم، انتقال تمام نشانه هایی که می بینید به دامپزشک، می تواند به یافتن دلیل عفونت چشم پرنده شما، کمک کند، زیرا برخی از علائم، نشان دهنده شرایط خاصی است. بیشتر علائم مربوط به چشم ها، سینوس ها و دستگاه تنفسی فوقانی است و می تواند شامل موارد زیر باشد:
التهاب ملتحمه چشم به سه گروه بالینی تقسیم می شود.
گروه اول شامل مواردی است که عوامل محیطی باعث عفونت شده اند، مانند اجسام خارجی
گروه دوم شامل مواردی است که التهاب ملتحمه چشم ناشی از بیماری اطراف چشم است و اغلب به سینوزیت مربوط می شود.
گروه سوم شامل مواردی است که در اثر سپتی سمی یا مسمومیت خون ایجاد می شود. این حالت معمولاً از یک ارگانیسم عفونی مانند یک انگل یا باکتری ناشی می شود.
التهاب ملتحمه چشم را می توان به دسته های دیگری نیز طبقه بندی کرد:
التهاب ملتحمه چشم یک طرفه – زمانی که فقط یک چشم یا یک طرف صورت تحت تأثیر قرار می گیرد.
التهاب ملتحمه کوکاتیلی – ورم ملتحمه که کوکاتیل ها را تحت تاثیر قرار می دهد و ممکن است بدلیل عوامل ژنتیکی باشد.
التهاب ملتحمه انگلی – عفونت ناشی از انگل های نماتد و ترماتود
کراتوکونژونکتیویت – بیماری در طوطی‌ها که در اثر کلامیدیوز، کمبود ویتامین A یا ضربه‌های قفس یا اشیای داخل قفس ایجاد می‌شود.
دلایل مختلفی وجود دارد که می تواند منجر به تحریک، قرمزی و التهاب چشم و عفونتی شود که می تواند گسترش یابد و در نهایت باعث کوری شود. آنها عبارتند از:
دامپزشک شما پس از شنیدن تاریخچه کامل پرنده و بررسی تمام نشانه ها، معاینه دقیق چشم و سیستم تنفسی پرنده را برای تعیین علت التهاب ملتحمه چشم انجام می دهد.فراموش نکنید تغییرات جزیی در رفتار پرنده را نیز به دامپزشک بگویید.
نمونه‌های سواب ممکن است از مکان‌های مختلف از جمله نای، کلوآک، سوراخ های بالای نوک یا منقار، سینوس‌ها یا چشم‌ها جمع‌آوری و آزمایش شوند. رنگ آمیزی های مختلف اغلب می تواند عوامل عفونی را مشخص نماید. ممکن است نمونه خون جمع آوری و آزمایش شود. آزمایش PCR می تواند میکروارگانیسم ها را شناسایی کند. تست اشک شرمر نیز میتوان انجام داد.
افتالموسکوپی مستقیم یا غیرمستقیم را می توان برای تشخیص هر گونه آسیب انجام داد که اغلب با تکنیک های رنگ آمیزی همراه است. الکترورتینوگرافی برای تجزیه و تحلیل عملکرد شبکیه و تشخیص بیماری های چشم استفاده می شود. همچنین می توان از تکنیک های مختلف تصویربرداری برای ارزیابی ساختارهای چشم و سر استفاده کرد که می تواند به تشخیص کمک کند. اینها می تواند شامل اشعه ایکس، سونوگرافی، سی تی اسکن و ام آر آی باشد. معمولا سی تی اسکن یا ام آر آی و سونوگرافی در ایران برای پرندگان انجام نمی شود.
هدف درمان التهاب یا عفونت ملتحمه چشم، درمان عفونت و در عین حال مشخص نمودن و رسیدگی به علت زمینه ای این التهاب است.
درمان اصلی اغلب شامل فلاش های سالین همراه با آنتی بیوتیک های موضعی است. این آنتی بیوتیک های موضعی می توانند علائم را تسکین دهند، اما عفونت می تواند عود کند. هر دارو دوره درمان مشخصی دارد. قطره آنتی بیوتیک مورد استفاده توسط دامپزشک تجویز شود و در صورت عدم درمان توسط قطره آنتی بیوتیک تجویز شده، در مراجعات بعدی لیست دقیق داروهای مصرف شده را به دامپزشک اعلام نمایید تا داروهای دیگری تجویز شود. برای کمک به درمان علائم تنفسی می توان آنتی بیوتیک های خوراکی تجویز کرد. درمان به طور کلی به مدت ۱۴ روز انجام می شود، پس از آن زمان، ممکن است دوباره نمونه برداری شود و برای ارزیابی بهبودی پرنده شما آزمایش هایی انجام شود.
علت زمینه ای نیز باید درمان شود. انگل ها را می توان به صورت دستی حذف کرد ویا ممکن است داروهای ضد انگلی تجویز شود. کلامیدیا پسیتاسی را می توان با داروهای موضعی درمان کرد. ضایعات روی صورت یا پاها ناشی از ویروس آبله را می توان با ید موضعی درمان کرد. کراتوکونژونکتیویت می تواند از داروهای موضعی که می تواند شامل داروهای ضد التهابی و همچنین بانداژ قرنیه برای اطمینان از یک محیط استریل التیام باشد، بهره مند شود. هر گونه زخم به طور مناسب درمان می شود.
بهبود التهاب و عفونت ملتحمه چشم به شدت و علت عفونت بستگی دارد. در حالی که برخی از پرندگان پس از درمان انجام شده بهبود می یابند، برخی دیگر ممکن است تسلیم نابینایی و گرسنگی شوند. گاهی اوقات می توان یوتانایز را توصیه کرد. اینکار با تشخیص دامپزشک و تشخیص قابل درمان بودن یا نبودن نجام می شود.
ممکن است به پرنده شما داروهای موضعی یا خوراکی داده شود تا حداکثر ۲ هفته تجویز شود و پس از آن مجدداً آزمایش انجام خواهد شد. اگر پرنده شما بهبود یابد، عفونت ممکن است دوباره عود کند، بنابراین هر گونه علائم را فوراً به دامپزشک خود گزارش دهید.
در حالی که پیش‌بینی چنین شرایطی غیرممکن است، رعایت بهداشت و نظافت می‌تواند احتمال ابتلای پرنده به عوامل عفونی به شدت کاهش دهد.
جهت مشاهده پاسخ سوال های زیر اینجا کلیک کنید . در انتهای مقاله در وبسایت دکتر کاسکو پاسخ این پرسش ها داده شده است.
آیا پرندگان به آب مروارید مبتلا می شوند ؟
منظور از یووئیت چشم پرندگان چیست ؟
تاول در پلک پرنده به چه دلیل ایجاد می شود ؟
آیا دود سیگار و قلیان برای پرنده ضرر دارد ؟
دکتر حمید حاجی | دامپزشک
گردآوری توسط وبسایت دکتر کاسکو
