پرولاپس رحم عبارت است از فتق رحم از محل آناتومیک طبیعی آن به داخل کانال واژن. این به دلیل تضعیف ساختارهای نگهدارنده اطراف رحم و واژن رخ می دهد. افتادگی رحم یکی از شرایط متعددی است که تحت عنوان گسترده تر پرولاپس اندام لگن طبقه بندی می شود.
در حالت معمول، رحم در قسمت آپیکال اندام های لگن قرار دارد. رحم و واژن از طریق مجتمع رباط های داخل رحمی و کاردینال، از استخوان خارجی و جانبی لگن معلق هستند. ضعیف شدن این رباط ها باعث افتادگی رحم به داخل طاق واژن می شود.اگرچه افتادگی رحم ذاتاً تهدید کننده زندگی نیست، اما می تواند منجر به اختلال عملکرد جنسی، تصویر بدنی ضعیف و کیفیت پایین زندگی به دلیل بی اختیاری روده یا مثانه شود.
پس از تشخیص، بیماران باید مطمئن شوند که افتادگی رحم یک بیماری شایع و شناخته شده است. علاوه بر این، آموزش بیماران در مورد عواقب احتمالی و درمان های موجود به آنها این امکان را می دهد که بدانند چه انتظاری دارند و آنها مشارکت فعال در مراقبت خود را دارند.
عوامل خطرساز افتادگی رحم همانند سایر افتادگی های اندام لگن است.
مطالعات نشان می دهد که با زایمان های متوالی، احتمال افتادگی اندام های لگنی بیشتر می شود.
زنان با BMI> 25 بیشتر از زنان دارای BMI در محدوده طبیعی دچار افتادگی رحم می شوند. تایید شده است که افزایش سن با میزان افتادگی رابطه قابل توجهی دارد.
عوامل خطر اضافی شامل اختلالات بافت همبند مانند سندرم مارفان و...است.
تشخیص میزان افتادگی رحم از افتادگی اندام لگن مشکل است زیرا اکثر مطالعات آنها را با هم ترکیب می کنند.
احساس سنگینی و فشار در واژن
یک توده یا برآمدگی مشخص در داخل واژن
برجستگی بیرون زده از مهبل
رابطه جنسی دردناک
پرولاپس رحم در 4 مرحله توصیف می شود و نشان می دهد که تا کجا افت کرده است. سایر اندام های لگن (مانند مثانه یا روده) نیز ممکن است به داخل واژن افتاده باشند.
مرحله اول - رحم در نیمه فوقانی واژن قرار دارد
مرحله دوم - رحم تقریباً تا دهانه واژن فرود آمده است
مرحله سوم - رحم از مهبل بیرون زده است
مرحله چهارم - رحم کاملاً خارج از واژن است .
درمان افتادگی رحم تا حد زیادی به میزان علائم بیمار بستگی دارد. درمان شامل گزینه های جراحی و غیر جراحی است که انتخاب آنها به سلامت عمومی، شدت بیماری و برنامه های بارداری آینده بستگی دارد.
تشخیص و مدیریت صحیح پرولاپس رحم می تواند تا حد زیادی بر کیفیت زندگی بیمار تأثیر بگذارد و می تواند اثرات طولانی مدت بر سلامت جسمی و روانی داشته باشد. پزشکان باید به طور کامل به بیماران مبتلا به افتادگی رحم توصیه کنند تا بتوانند تصمیمات آگاهانه ای اتخاذ کرده و درمانی را که برای آنها مناسب است انتخاب کنند.
ضعف ضمیمه های کف لگن که باعث افتادگی محفظه آپیکال می شود، می تواند علاوه بر این باعث افتادگی محفظه قدامی و خلفی شود که منجر به سیستوسل و رکتوسل می شود. این شرایط غالباً همزمان می تواند منجر به بی اختیاری ادرار و عوارض طولانی مدت شود، بنابراین برای درمان هر جه سریع تر به متخصص مراجعه کنید.
