به ورم هایی که در اطراف مفصل (کلوئیدهای شانه) به وجود می‌آیند را کیست پارالابرال یا همان کیست شانه می‌گویند. این کیست به صورت مایع مفصلی می‌باشد که خارج از مفصل و در زیر پارگی‌های لابروم ایجاد و افزایش می‌یابد. برای آشنایی بیشتر با این عارضه تا انتها این مطلب همراه دکتر حاجی تقی باشید.
آنها اغلب در امتداد بخش‌های خلفی، قدامی و بالایی مفصل گلنوهومرال بصورت کاهشی رخ می‌دهند بطوری که کیست‌هایی که در قسمت‌های پایین‌تر واقع شده‌اند کمتر شایع هستند و قسمت خلفی بالایی شایع‌ترین ناحیه می‌باشد.
علت کیست گانگلیون در شانه شناخته نشده است. شاید ضربه باعث در هم شکستن بافت مفصل و تشکیل کیست‌های کوچک شود که سپس به یکدیگر متصل شده و به توده‌ای بزرگ‌تر و قابل مشاهده تبدیل می‌شود. محتمل‌ترین تئوری شامل یک نقص در کپسول مفصلی یا پوشش تاندون است که به بافت همبند مفصل اجازه می‌دهد بیرون بزند.
غالباً جراحت‌های کیستیک وجود دارند که در لابروم هر مفصلی در بدن ممکن است دیده شوند. این ضایعات کیستیک می‌توانند در حفره‌ی سینوویال مفصل رشد کرده و یا بر روی تاندون یا رباط مفصل رشد نمایند. از آنجا که این نوع از کیست‌ها بر روی لابروم (یا عضروف)ی که اطراف مفاصل وجود دارند یافت می‌شوند، به عنوان کیست‌های پارالابرال مورد اشاره قرار می‌گیرند. یک کیست پارالابرال بیشتر در میان ورزشکاران یا افراد ورزشی دیده می‌شوند.
مفاصلی که به بیشترین حد درگیر این کیست‌ها هستند شامل مفصل ران یا شانه هستند که در ورزشکاران بیشتر از همه کشیده می‌شوند. کیست‌های پارالابرال ممکن است به صورت منفرد یا گروهی ظاهر شوند. علائم آنها معمولاً به اندازه و مکان این کیست‌ها بستگی دارد. سه نوع مختلف از کیست پارالابرال وجود دارد.
اینها شامل کیست‌های سینوویال، کیست‌های گنگلیون و کیست‌های کاذب هستند. کیست‌های گنگلیون رایج‌ترین نوع از کیست‌های پارالابرال می‌باشند. معمولاً هر سه نوع کیست پارالابرال شامل کیسه‌های کوچک پر از مایع می‌باشند. برخی از این کیست‌ها ممکن است نسبتاً سخت‌تر باشند در حالی که برخی نرم هستند که این موضوع به درجه‌ی غلظت مایع درون کیست‌ها بستگی دارد.
یک کیست گنگلیون یک توده‌ی پر از مایع است که در زیر پوست و در نزدیک تاندون یا مفصل قرار دارد. این کیست‌ها می‌توانند در هر مفصل از بدن رشد کنند اما رایج‌ترین وقوع این توده‌های تومور مانند در قسمت عقب (پشت) و قسمت کف مچ دست می‌باشد.
روش های درمان کیست شانه به شرح زیر هستند:
ماساژ مفصل آسیب دیده می‌تواند در پارگی خود به خود کیست کمک کند و به تخلیه‌ی طبیعی‌اش نیز کمک می‌کند. ماساژ با روغن نارگیل، در یک جهت در درمان مفصل، موثر در نظر گرفته می‌شود.
یکی از روش‌های درمانی موثر برای کیست شانه فیزیوتراپی است.
حرکت اجباری مفصل نیز مفید است. کیست‌ها اغلب با تحرک مفصل مواجه می‌شوند، با این حال، اما هنگامی که مفصل به طور نیرومند حرکت می‌کند، می‌تواند به پارگی کیست کمک کند و همچنین در تقویت عضلات و تاندون‌ها در اطراف مفصل نقش مهمی ایفا می‌کند و احتمال عود را کاهش می‌دهد. این تکنیک باید با احتیاط بسیار مورد استفاده قرار گیرد و از فشرده‌سازی عصب و رگ‌های خونی باید اجتناب شود. درمان اولتراسوند ممکن است به کیست‌های استخوان ساب کندرال کمک کند.
