عروق بدن ما به دو نوع عمده تقسیم می شود عروق سرخرگ و عروق سیاهرگ عروق سرخرگ یا همان شریان عروقی هستند که خون را از قلب پمپاژ کرده و به سمت اندام ها هدایت می کنند . عروق وریدی یا عروق سیاهرگ رگ هایی هستند که خونی را که اکسیژن آن گرفته شده و مواد غذایی آن ها توسط بافت ها برداشت شده خون را مجدد به قلب باز میگرداند تا قلب مجددا خون را بازیافت کند .
بنابراین خون سرخرگی خون را از قلب به سمت اندام ها می برند و عروق سیاهرگی برعکس عملکرده و خون را از
اندام ها به سمت قلب می برند.
واریس در عروق سیاهرگی اتفاق می افتد یعنی عروقی که خون را از اندام ها به قلب بازمی گرداند وقتی این خون
نتواند به راحتی حرکت کند و به سمت قلب بازگردد این باعث می شود که حرکت خون کم می شود و رگ ها کم کم گشاد شده و در حقیقیت پدیده واریس ایجاد می شود. هر چقدر که اندام فاصله بیشتری تا قلب داشته باشد احتمال ایجاد واریس بیشتر می باشد به همین خاطر ما واریس ها را بیشتر در اندام تحتانی و پاها مشاهده میکنیم چون این اندام ها بیشترین فاصله را تا قلب دارند.
برای اینکه خون از اندام ها به سمت قلب حرکت کند یکسری دریچه هایی در عروق سیاهرگی پا وجود دارد که به آن اصطلاحا دریچه های لانه کبوتری می گویند که خون را از پاها به سمت قلب هدایت می کنند.اگر آسیبی به این دریچه ها برسد و یا تخریب شود به مرور آن رگ گشاد شده و در پی آن واریس به وجود می آید.
البته دلایل دیگری هم باعث بروز واریس هستند مثل ماهیچه هایی که در ساق پا وجود دارند انقباضات ماهیچه ها خون را به صورت آهسته به سمت قلب پمپاژ کرده. بنابراین زمانی که ما به مدت طولانی ایستاده هستیم خون درون سیاهرگ ها به سختی و با سرعت کمتری به سمت قلب حرکت می کند و این باعث به وجود آمدن واریس می شود.
پس به طور خلاصه : واریس سیاهرگ گشاد شده ای است که خون را با سرعت خیلی کم به سمت قلب باز می گرداند که همین ماندگاری خون در سیاهرگ باعث گشادی رگ شده و به صورت عروق طنابی (واریس) پدیدار می شود.
که البته ژنتیک تاثیر بالاتری بر به وجود آمدن واریس دارد افرادی که به طور ژنتیکی دیواره سیاهرگ آن ها خیلی
ضعیف می باشد احتمال بروز واریس بیشتر می شود.
درانتقال خون توسط اندان تحتانی (پاها) به سمت قلب دو نوع سیاهرگ یا ورید داریم وریدهای عمقی و وریدهای سطحی وریدهای عمقی وریدهایی هستند که در عمق پا و در موازات شریان قرار گرفتند که معمولا دچار واریس نمی شوند چون دور تا دور تا دور ورید را ملاهیچه احاطه کرده که از گشاد شدن رگ ها و تبدیل به حالت بادکنکی رگ جلوگیری می کندو اما وریدهای سطحی چون در سطح پوست قرار گزفته اند و یا اینکه دورشان را چربی گرفته بیشتر مستعد واریس می باشند.
به عروق سطحی اصطلاحا سافن گفته میشود که به دو بخش سافن کوچک و سافن بزرگ تقسیم می شود که بهم متصل شده و یا به صورت مجزا به عروق عمقی متصل می شوند.
پس در حقیقت رگ های واریسی رگ های بیماری هستند که نمی توانند خون را به سمت قلب منتقل کنند.
عروق سطحی یا سافن به وسیله دریچه به عروق عمقی متصل می شوند که در صورتی که دریچه دچار مشکل شود باعث تشدید واریس شدهو در زمان درمان دریچه هم باید درمان شود.
عروق واریسی کلا سه نوع اصلی دارند عروق سافن و انشعابات آنها که حالت قطور دارند که به آن ها عروق طنابی
گفته می شود که حالت مارپیچ دارند که ممکن است از چند میلیمتر تا چند سانتیمتر باشند که بدلیل اینکه خون داخل این رگ ها جمع می شود بیمار احساس سنگینی، درد، تورم ، گزگز، مور مور ، تشکیل لخته داشته باشد که از علائیم واریس هم می باشد که در بعضی موارد منجر به خونریزی می شود.
واریس رتیکولار که قطر کمتری دارند و انشعابات ریزی هستند که حالت شبکه ای دارند و در زیر پوست مشخص می باشند. واریس عنکبوتی یا تلانژکتازیا که خیلی سطحی هستند و رنگ آنها ارغوانی می باشد و قابل روئیت نیستند.
درمان واریس رتیکولار و ترنژکتاسیا بیشتر جنبه زیبائی دارند و با اسکلروتراپی یا همان تزریق مواد اسکلروزان داخل عروق برطرف می شود چون دیواره این عروق را از بین میبرد و دیواره داخل رگ را تخریب می کند و به هم میچسبند و بدن بعد یه مدت آن ها را جذب می کند.
درمان عروق عمقی یا آنهایی که ناشی از تخریب دریچه های لانه کبوتری و دریچه های بزرگ محل اتصال سافن به
ورید عمقی باشند درمان پیچیده تری دارندو ممکن است نیاز به میکروفلبکتومی یا همان جراحی های کوچک باشد و یا ممکن است فلبکتومی باشد که جراحی بزرگتری است و یا ممکن است نیاز به درمان لیزر عمقی باشد که به وسیله کتتر که وارد رگ می شود و لایه ی داخلی رگ ها را می سوزاند و از بین می برد و دیواره رگ به هم میچسبد.
و نهایتا تزریق مواد اسکلوروزام که صورت فوم یا کف تزریق می شودکه دیواره رگ واریسی را تخریب کرده و از بین
می برد. درمان واریس نیاز به بستری در بیمارستان ندارد و به صورت سرپایی در مطب یا کلینیک انجام می شود.
در عروق درمان شده نتیجه کار 40 روز الی 2 ماه بعد مشخص می شود.
چون در دو هفته اول محل انجام درمان اکیموز هست و کبودی دارد که به مرور جذب شده و از بین می رود.
که نهایتا حدود 80 الی 90 درصد این عروق واریسی قابل درمان هستند و معمولا برگشت ندارد. که البته برگشت واریس مستلزم عدم رعایت نکات درمانی است.
و توصیه می شود بعد از انجام درمان واریس حتما جوراب واریس استفاده شود که به جریان خون کمک می کند.
تغییر رنگ و کبودی بعد درمان واریس طبیعی می باشد و بعد از مدت یک الی دو ماه کاملا برطرف شده و جای نگرانی نمی باشد.
