کمردرد ممکن است دردی طولانی مدت و پایدار و یا ناگهانی و شدید باشد. کمر درد حاد به طور ناگهانی اتفاق می افتد و معمولا از چند روز تا چند هفته طول می کشد. اگر بیش از سه ماه طول بکشد، کمر درد مزمن نامیده می شود. مصرف داروهای ضد درد و استراحت می تواند برای کمردرد کمک کننده باشد. با این حال، ماندن در رختخواب بیش از ۱ یا ۲ روز می تواند آن را بدتر کند.
درمان کمردرد بستگی به نوع درد و آنچه که باعث آن می شود دارد، ممکن است شامل کمپرس های گرم و یا سرد، ورزش، دارو، تزریق، مکمل های درمانی و گاهی جراحی باشد.
علائم و نشانه های کمردرد عبارتند از:
چه زمانی به پزشک مراجعه کنم ؟
برخی کمردرد ها به تدریج با درمان خانگی و مراقبت از خود، معمولا ظرف دو هفته بهبود می یابند. اگر کمر درد شما شدید باشد یا بعد از سه روز بهبود نیابد، بهتر است یه یک پزشک مراجعه کنید.
اگر دردتان ویژگی های زیر را دارد با پزشک خود تماس بگیرید:
در مواردی نادر، کمردرد می تواند یک مشکل جدی پزشکی را نشان دهد. اگر کمر درد شما باعث مشکلات زیر شد فورا به پزشک مراجعه کنید :
در این نوع کمردرد علل عفونی باید بررسی شود.
کمردردی که با درد شبانه همراه باشد در واقع شب هنگام خواب، درد بیمار تشدید شود. در این موارد بدخیمی ها بررسی می شود.
اگر شخص مبتلا صبح ها پس از برخواستن دچار خشکی صبح گاهی می شود واین خشکی طول می کشد از لحاظ بیماری های روماتیسمی یا سر خوردگی و لغزندگی مهره ها بررسی شود.
درد و خواب رفتگی پاها، کاهش قدرت پاها و انگشتان
به دنبال سقوط، ضربه به کمر و یا آسیب دیگر باشد.
کمردرد همراه با کاهش وزن ناگهانی می تواند خطرناک باشد.
اگر همراه با کمردرد کنترل ادرار و مدفوع خود را نیز از دست داده اید.
همچنین اگر کمر دردتان برای اولین بار پس از ۵۰ سالگی شروع شده است یا سابقه سرطان، پوکی استخوان، مصرف استروئید، یا مصرف مواد مخدر یا الکل داشته باشد، به پزشک خود مراجعه کنید.
کمر درد ممکن است به طور ناگهانی و کمتر از شش هفته (حاد) ایجاد شود، که ممکن است ناشی از سقوط یا بلند کردن جسم سنگین باشد. کمر دردی که بیش از سه ماه طول می کشد (مزمن) کمتر از کمر درد حاد شایع تر است.
اغلب کمردرد بدون علت خاصی ایجاد می شود که پزشک می تواند با یک آزمایش یا عکس از کمر، علت آن را تشخیص دهد. شرایطی که معمولا با کمردرد مرتبط هستند عبارتند از:
بلند کردن مکرر اجسام سنگین یا حرکتی ناگهانی ممکن است به عضلات کمر و رباط های نخاعی فشار وارد کند. اگر در وضعیت فیزیکی ضعیف هستید، فشار ثابت روی کمر ممکن است موجب اسپاسم عضلانی دردناک شود.
دیسک ها به عنوان بالشت بین استخوان ها (مهره ها) در ستون فقرات عمل می کنند. مواد نرم در داخل یک دیسک می تواند پاره يا بیرون زده شود و بر روی يک عصب فشار وارد کند. با این حال، می توانید یک دیسک ترک خورده و یا بیرون زده داشته باشید که باعث کمر درد نشود. بیماری دیسک اغلب به طور تصادفی هنگام عکس گرفتن با اشعه ی ایکس از ستون فقرات به دلایل دیگر تشخیص داده می شود .
استئوآرتریت می تواند بر پایین کمر تاثیر بگذارد. در بعضی موارد، آرتروز در ستون فقرات می تواند منجر به محدود شدن فضای اطراف نخاع شود، وضعیتی که تنگی کانال نخاعی نامیده می شود.
اگر انحناهای ستون فقرات غیر طبیعی باشد، ممکن است کمردرد رخ دهد. اسکولیوز، وضعیتی است که در آن ستون فقرات شما به یک طرف منحرف می شود، ممکن است منجر به کمر درد شود. اما معمولا فقط اگر اسکولیوز شدید باشد ایجاد می شود.
اگر استخوان های شما متخلخل و شکننده باشند، در مهره های ستون فقرات شکستگی های فشرده ای ایجاد می شود .
هر کسی می تواند به کمر درد دچار شود حتی کودکان و نوجوانان. تحقیقات هنوز ثابت نکرده است که چه چیزی باعث کمر درد می شود. با این حال، این عوامل ممکن است شما را در معرض خطر ابتلا به کمردرد قرار دهند:
کمردرد با افزایش سن شایع تر می شود مخصوصا حدود ۳۰ یا ۴۰ سالگی .
عضلات ضعیف و استفاده نشده در کمر ممکن است علت ایجاد کمردرد باشند.
اضافه وزن بیش از حد استرس و فشار اضافی بر روی کمر قرار می دهد.
برخی از انواع آرتروز و سرطان می توانند منجر به کمر درد شوند.
استفاده از کمر به جای پاها برای جابه جايی اجسام ممکن است منجر به کمر درد شود.
به نظر می رسد افراد مبتلا به افسردگی و اضطراب بیشتر به کمر درد مبتلا می شوند.
سيگار می تواند باعث شود بدن مواد مغذی کافی به دیسک در کمر نرساند .
آیا کمردرد من خطرناک است؟
اگر برای کمر درد خود به یک پزشک مراجعه کنيد، او کمر شما را معاینه خواهد کرد و توانایی شما در نشستن، ایستادن، قدم زدن و بلند کردن پاها را ارزیابی می کند. همچنین ممکن است از شما بخواهد درد خود را در یک مقیاس از صفر تا ۱۰ قرار دهید و به شدت آن امتیاز دهید و با شما در مورد چگونگی عملکرد با دردتان صحبت کند.
این ارزیابی ها تعیین می کند که درد از چه زمانی شروع شده، درد چه میزان فعالیت های قبلی شما را تحت تاثیر قرار داده و یا اینکه اسپاسم عضله دارید یا خیر .
برای تشخیص و بررسی علت کمر درد به چه پزشکانی میتوان مراجعه کرد؟
اگر بنا به دلیلی پزشک شک به وجود یک وضعیت خاص برای کمردرد شما کند، ممکن است یک یا چند آزمایش درخواست کند :
این تصاویر همسانی استخوان های شما را نشان می دهد و اینکه آیا آرتروز یا شکستگی استخوان دارید یا خیر. این تصاویر به تنهایی مشکلات در نخاع، عضلات، اعصاب و دیسک را نشان نمی دهد.
این اسکن ها می توانند تصاویری ایجاد کنند که ممکن است فتق دیسک یا مشکلات استخوانی، ماهیچه ها، بافت، تاندون ها، اعصاب، رباط ها و عروق خونی را نشان دهند.
این آزمایش می تواند به تشخیص وجود عفونت یا شرایط دیگر که ممکن است باعث درد شما شده باشند کمک می کند.
در موارد نادر، پزشک ممکن است از اسکن استخوان استفاده کند تا تومورهای استخوانی یا شکستگی های فشرده ناشی از پوکی استخوان را پیدا کند.
این تست پالس های الکتریکی تولید شده توسط اعصاب و پاسخ های عضلات شما را اندازه گیری می کند. این آزمایش می تواند فشار بر روی عصب ناشی از فتق دیسک یا تنگی کانال نخاعی را تأیید کند.
اغلب کمردرد حاد با چند هفته درمان خانگی بهبود می یابد. داروهای ضد درد و استفاده از کمپرس گرم یا سرد ممکن است بسیار مفید باشند . استراحت در تخت زیاد توصیه نمی شود.
فعالیت های خود را تا اندازه ای که می توانید تحمل کنید، ادامه دهید. فعالیت های سبک مانند پیاده روی و فعالیت های روزمره زندگی خود را انجام دهید. فعالیت هایی که باعث افزایش درد می شوند را متوقف کنید، اما به علت ترس از درد از فعالیت های خود اجتناب نکنید. اگر کمر درد با درمان های خانگی بعد از چند هفته بهبود نیابد ، پزشک ممکن است داروهای قوی تر یا سایر داروها را پیشنهاد کند.
بسته به نوع کمر درد ، پزشک ممکن است موارد زیر توصیه کند:
۱) دارو های ضد درد بدون نسخه
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند داروهای ایبوپروفن یا ناپروکسن سدیم ممکن است به کمر درد حاد کمک کنند. این داروها را طبق دستور پزشک مصرف کنید، زیرا مصرف بیش از حد آن ها می تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند.
۲) آرامبخش های عضلانی
اگر درد خفیف تا متوسط کمر با داروهای ضد درد را بهبود پیدا نکند، پزشک ممکن است یک آرامبخشی عضلانی نیز تجویز کند. آرامبخش های عضلانی می توانند باعث سرگیجه و خواب آلودگی شما شوند.
۳) تسکین دهنده های موضعی درد
این داروها شامل کرم، یا پماد هستند که به ناحیه ای که درد می کند باید مالیده شوند .
۴) مسکن ها
بعضی از داروها مانند کدئین یا هیدروکودون ممکن است برای مدت کوتاهی با نظارت دقیق پزشک مورد استفاده قرار گیرد.
۵) داروهای ضد افسردگی
برخی از انواع داروهای ضد افسردگی، مخصوصا داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مانند آمیتریپتیلین، برای برخی از انواع کمر درد مزمن ، مستقل از تأثیر آن بر افسردگی استفاده می شوند.
۶) تزریقات
اگر سایر اقدامات درد شما را تسکین ندادند و درد به پاها نیز انتشار پیدا کرده است، پزشک ممکن است کورتیزون (دارو ضد التهابی) یا داروهای خفیف را در فضای اطراف نخاع (فضای اپیدورال) تزریق کند. تزریق کورتیزون به کاهش التهاب در اطراف ریشه های عصبی کمک می کند، اما کاهش درد معمولا کمتر از چند ماه طول می کشد.
فیزیوتراپی یکی از بهترین درمان های کمر درد است. یک فیزیوتراپیست می تواند درمان های مختلفی نظیر گرما، اشعه فراصوت، تحریک الکتریکی و تکنیک های انتشار عضلانی را به عضلات کمر و بافت نرم برای کاهش درد اعمال کند.
همانطور که درد بهبود می یابد، درمانگر می تواند تمریناتی را به شما آموزش دهد که می تواند انعطاف پذیری شما را افزایش دهند، عضلات شکم و کمر شما را تقویت کنند، و وضعیت شما را بهبود ببخشند. استفاده منظم از این تکنیک ها می تواند به جلوگیری از بازگشت درد نیز کمک کند.
افراد کمی نیاز به جراحی برای کمر درد دارند. اگر درد ناخوشایند شدید با انتشار به پا یا ضعف پیشرفته عضلانی ناشی از فشار بر روی عصب داشته باشید، ممکن است جراحی برایتان مفید باشد . در غیر این صورت، جراحی معمولا برای درد ناشی از مشکلات ساختاری، مانند تنگی کانال نخاعی یا فتق دیسک ، که به سایر درمان ها پاسخ نداده است، مناسب است.
تعدادی درمان جایگزین ممکن است علائم کمر درد را کاهش دهند. قبل از شروع هرگونه درمان جایگزین جدید در رابطه با مزایا و خطرات آن پزشک خود مشورت کنید زیرا این درمان ها شاید برای شما مضر باشد.
# طب سوزنی
در طب سوزنی سوزن های فولادی ضدزنگ را به پوست در نقاط خاصی از بدن وارد می کنند. برخی افراد مبتلا به کمردرد گزارش می دهند که طب سوزنی کمک می کند تا علائمشان از بین برود.
# ماساژ
اگر کمردرد شما ناشی از فشار عضلات یا اضافه وزن باشد، ممکن است ماساژ کمک کند.
# یوگا
یوگا می تواند ماهیچه ها را تقویت کند و موقعیت آن ها را بهبود بخشد.
پیشگیری
ممکن است شما قادر به پیشگیری از کمر درد و یا عود آن با بهبود وضعیت فیزیکی خود و یادگیری و تمرین مناسب باشید.
برای حفظ سلامتی و قوی شدن کمر خود کار های زیر رازانجام دهید:
فعالیت های هوازی با شدت کم که فشار کمتری به کمر وارد می کنند ، می توانند قدرت و استقامت کمر را افزایش دهند و عملکرد عضلات را بهتر کنند. پیاده روی و شنا، انتخاب های خوبی هستند. با پزشک خود مشورت کنید که کدام فعالیت برای شما بهتر است.
تمرینات مربوط به عضلات شکم و کمر به شکل گیری این عضلات کمک می کند تا با یک دیگر به از کمر محافظت کنند. انعطاف پذیری در ناحیه مفصل لگن و پاها باعث می شود که عملکرد کمر بهبود پیدا کند. پزشک یا فیزیوتراپیست شما می تواند تعیین کند که کدام تمرین ها برای شما مناسب است.
اضافه وزن باعث ایجاد فشار بر روی عضلات کمری می شود . اگر اضافه وزن دارید، کاهش وزن می تواند از درد کمر جلوگیری کند.
در ایستادن های طولانی لگن خود را در موقعيتی خنثی نگه دارید. اگر برای مدت طولانی می ایستید، یک پا را پایین پای دیگر قرار دهید تا قسمت کوچکی از فشار را از روی کمر کم کنید. سپس پاها را جا به جا کنید . حالت خوب می تواند استرس و فشار بر عضلات کمر را کاهش دهد.
هنگام نشستن یک صندلی با پشتی خوب انتخاب کنيد . قرار دادن یک بالش در کمر برای حفظ منحنی طبيعى بدن مناسب است. زاویه لگن و کمر خود را حفظ کنید. موقعیت خود را حداقل هر نیم ساعت، تغییر دهید.
در صورت امکان از بلند کردن اجسام سنگین اجتناب کنيد و اگر امکان آن نيست جسم سنگين را پاى خود هل دهيد.
از آنجا که کمر درد بسیار رایج است، محصولات متعددی وجود دارند که تضمين مى کنند کمر درد شما را از بين مى برند. اما شواهدى قطعی وجود ندارد که کفش های ویژه، لژ کفش، حمایت های پشتی، طراحی مبلمان خاص بتوانند کمک کنند. علاوه بر این، به نظر نمی رسد که یک نوع تشک باشد که برای افراد مبتلا به کمر درد مناسب باشد.
