عکس واقعی است و ویرایش نشده است. سنگ واقعی است.
آسمان و درخت‌ها هم واقعی هستند.
پرسش اینست که چرا باورپذیر نیست؟
چرا نمی‌توانیم چنین پدیده‌ای را باور کنیم؟
گاهی در زندگی زاویه نگاه ما به پدیده‌ها مانع آن می‌شود که بتوانیم به واقعیت آن پدیده نزدیک شویم و آن را درک کنیم و بنابراین یک راه ساده را در پیش می‌گیریم؛ رد کردن و کنار گذاشتن چیزی که با باورهای قبلی ما سازگار نیست و نمی‌توانیم آن را باور کنیم.
یک سطل آشغال بزرگ داریم که هر چیزی که با یافته‌های قبلی ما سازگار نیست را داخل آن پرت می‌کنیم و اینگونه است که از یک جایی به بعد خود را در دانسته‌هایمان و داشته‌هایمان «حبس ابد» می‌کنیم و نمی‌توانیم بیرون این سلول را ببینیم.
گاهی لازم است چیزی را بلافاصله رد یا قبول نکنیم، آن را وارد فضای تعلیق کنیم و اجازه بدهیم تا به آن بیشتر فکر کنیم و آن را بیشتر بررسی کنیم و با این روش امکانی را خلق می‌کنیم که امکان‌های دیگری را در پدیده‌ها ببینیم و گوشمان به پدیده‌های پیرامونمان شنواتر شود.
? آموزه رفتاری
وقتی که به چیزی در نگاهمان که لازم است تغییر کند، با شهامت دست می‌زنیم، به یک تجربه جدید دسترسی پیدا می‌کنیم و با همین تغییر‌های کوچک زندگیمان را متحول می‌کنیم.
پ ن: دوره بودش با همین تغییر‌های کوچک به ما دسترسی جدید می‌دهد در دیدن زندگی از یک جایگاه دیگر که لازم است تا تحول را زندگی کنیم.
#بودش
✍️ دکتر رفتاری
http://Instagram.com/drraftari
