سهراب کشی

?

پدر می‌گوید عذاب وجدان ندارم و با انگشتش علامت ویکتوری نشان می‌دهد

و

مادر می‌گوید اگر برمی‌گشتم باز هم بابک را ...!

این خبر شوکه کننده چند روز است که حسابی هیحان ناخوشایند به من داده است و تلاش بر عبور از کنار آن آرامم نمی‌کند. شاید با نوشتن با هم همدل شویم و درسی بگیریم.

بارها در دوره‌های منش والدین گفته‌ام که اول باید رابطه خود را با فرزندان حفظ کنیم و بعدا آنها را به سمت دستاورد و موفقیت هدایت کنیم.

اهمیت حفظ رابطه این است که می‌توانیم ابتدا رابطه مبتنی بر غریزه که از قدرت دوست داشتن و غریزه مادری و پدری می‌آید را حفظ کنیم و بعد آن را به درجه یک رابطه انسانی ارتقا دهیم.

اما اگر مراقبت نکنیم از رابطه‌هایمان و مرتبا روی آن آشغال بریزیم یک روز طرف رابطه اینگونه وحشیانه سر از سطل آشعال درمی‌آورد و خودمان را هم پشت نقابی از آبرو و ادب و پشت بهانه‌ای برای مقابله با انحراف اخلاقی یا هر چیز دیگری به لجن می‌کشیم.

قبلا از قول ورنر ارهارد گفته‌ام اگر رابطه ما با والدین کامل نباشد هر رابطه دیگری تحت تاثیر آن خواهد بود!

و گاهی چنین عریان و بی‌پروا و گاهی هم آرام و بی‌خشونت یکدیگر را به خاک خواهیم سپرد.

درباره این حادثه بیشتر نمی‌دانم. درباره اختلال جامعه‌ستیزی و اینکه یک زوج با هم در آن مشارکت کنند، درباره ریشه‌های فرهنگی آن، درباره قدرت ایدیولوژی یا هر چیز دیگر پشت آن، درباره رادیکالیسم و دگماتیسم.، درباره بستری که چنین پدیده رفتاری از آن سربرمی‌آورد و درباره تاثیری که این خبر بر احساس ناامنی فرزندان ممکن است بگذارد و خیلی باره‌های دیگر باید روانشناسان و جامعه‌شناسان و پژوهشگران علوم رفتاری ساعت‌ها گفتگو کنند.

? آموزه رفتاری

بیشتر از اینکه نگران این باشیم که اسم فرزندمان به فامیلش بیاید و دغدغه موفقیت و نامدار بودندش را داشته باشیم بهتر است برای کیفیت‌بخشی به رابطه خودمان با او و او با خودمان در نقش والدین تمرکز کنیم. حداقل با هم درباره خشم‌های پنهانمان حرف بزنیم و کامل نبودن را به هم روا بداریم.

پ ن؛ مطلب با فرض صحیح بودن اعترافات نوشته شد که امیدوارم صحیح نباشد.

#سهراب_کشی

#بابک_خرمدین

✍️ دکتر رفتاری

http://Instagram.com/drraftari

?باشگاه منش با بودش

@drraftari