?
در دوره‌های آموزشی معمولا فرض بر اینست که محتوا توسط مدرس ارایه شده و یادگیری برای مخاطبین روی می‌دهد.
اما اتفاق جالبی که خواسته یا ناخواسته پیش می‌آید اینست که خود مدرس هم یاد می‌گیرد. زیرا کلاس درس و فضای ارایه، داخل زمین بازی است و بسیاری از مهارتهای رفتاری مورد چالش جدی قرار می‌گیرند.
یکی از شرایط دشوار که در دوره‌ها پیش می‌آید مواجهه با مخاطبین «بدقلق» است که در مواجهه خودم این انواع در ذهنم هستند؛
پچ پچ گر
همیشه مخالف
خوشمزه
همه‌چیزدان
پرچانه
اصرارورز
کم‌تمرکز
این گروه حدود ده درصد مخاطبین یک دوره را تشکیل می‌دهند.
اگر مدرس بخواهد رضایت این گروه را کسب کند باید بر سر نارضایتی نود درصد دیگر قمار کند و معمولا نتیجه‌بخش نیست و علاوه بر عدم کسب رضایت این گروه، دوره از دست مدرس خارج شده و رضایت دیگران هم به خطر خواهد افتاد.
راهبرد موثر کلاس‌داری، کنترل این گروه و درصورت نیاز اجازه ندادن ابراز وجود و نادیده گرفتن آنهاست.
اگر هم افرادی کلیدی هستند و نتوانید به رضایت آنها اعتنا نکنید دنبال یک نقطه تعادل بگردید و زمان و اولیتها را مدیریت کنید.
نکته دیگر اینست که کارگاه آموزشی که تعاملی است بیشتر از بیست نفر نباشد تا فراوانی این افراد خارج از توان مدیریت مدرس نرود.
? آموزه رفتاری
در زندگی و کار یک انتخاب مهم داریم و انتخاب کردن آدم‌هایی است که لازم نیست آنها را از خود راضی نگه داریم!
پ ن؛ من در یکی از تجربیات اخیرم در تدریس این قمار را باختم.
پ ن؛ شما اگر در کار ارایه و تدریس هستید یا به عنوان شرکت‌کننده در دوره‌ای حضور داشته‌اید، بدقلق‌ها چه انواع دیگری دارند؟
پ ن؛ شما اگر در کار ارایه و تدریس هستید یا به عنوان شرکت‌کننده در دوره‌ای حضور داشته‌اید، بدقلق‌ها چه انواع دیگری
?باشگاه منش با بودش
@drraftari
