چندین سال پیش کنار خانه‌ام یک فروشگاه بود که اسمش «باکلاس» بود و حالا که فکر می‌کنم می‌بینم که چقدر اسم باکلاس، بی کلاس است!
همچنین است که بعضی آدمها که اصرار دارند دروغ نمی‌گویند و راستگو و صادق هستند در دام دروغ بزرگتری افتاده‌اندو کسی که از اشتباه اجتناب می‌کند و تبلیغ و ترویج می‌کند که اشتباه نمی‌کند،
در معرض اشتباهات خطرناک‌تری است و بعضی که بی‌وقفه در شبکه‌های اجتماعی بلندبلند خوشبختی می‌کنند، شاید فقط در حال جار زدن آرزوهای نداشته‌شان هستند و سرانجام آدمی که دم از اصالت می‌زند و میخواهد به همه بقبولاند که اصالت دارد جگونه می‌توان پذیرفت که چنین اصراری بر اثبات اصالت از یک «با اصالت بودن»، ناشی شود؟
خاطرم هست دیالوگی در سریال روزی روزگاری بود که مرادبیگ گفت: من ادعایی ندارم و خاله لیلا جواب داد: ادعایی ندارم خودش کم ادعایی نیست!
? آموزه رفتاری
ادعای چیزی را داشتن و آن را جار زدن می‌تواند نشان از دور بودن از وضعیت اصیل آن جایگاه باشد.
زیبایی اصیل راهی برای دیده‌شدن پیدا می‌کند و صدایی که شایسته شنیده شدن است به گوش‌ها خواهد نشست حتی در سکوتی بی‌فریاد!
صدای اعمال از گفتار رساتر است.
#بودش
?باشگاه منش با بودش
@drraftari
