روز میخام راجب یه موضوعی که خیلی دلم بابتش پره باهاتون صحبت کنم
اون موضوع هم تکنسین شدن داخل داروخونست!
اول از همه یه خاطره براتون تعریف می کنم و بعد از اون موضوعمو شروع می کنم!
خواهر کوچیکه یکی از دوستام برای کار کردن وارد یه دارخونه ای شده
شروع به کار کرده اونجا و بهش گفتن برو سمت قفسه ها، شروع کن به نوشتن اسم دارو ها
این دخترم رفته و شروع کرده به نوشتن،
یه سری دارو ها درشون باز بوده و این دختر خانوم هم هم به خیال خودش در اونارو می بسته و مثلا مرتبشون می کرده!
خلاصه خیلی خوشحال و سرزنده کارش تموم می شه
و یکی از تکنسین های داروخونه بهش میگه خسته نباشی! نوشتی همرو؟
اونم با شادمانی کامل میگه اره مرتبشونم کردم
و تکنسینه میگه: دستت درد نکنه، فقط اون داروهایی که باز بودن نشونه ای بودن برای اینکه بدونیم استفاده شده ان و ورقه ای فروختیم!!!!!!
و اینجوری می شه که خواهر دوست ما از کار توی داروخونه خداحافظی می کنه?
همونطور که میدونید هر انسانی که دارای مدرک دیپلمه و اندکی زبان بلده میتونه تکنسین داروخونه بشه و داخل داروخونه کار کنه، ازین جهتم خیلی از افرادی که جویای کارن صرف نظر ازینکه علاقه د ارن یا نه وارد این کار میشن.
و من دقیقا دلم از این پره!
چون این انسان قرار با انسان های بسیاری تعامل داشته باشه، نسخه بخونه و بهشون دارو بده و هر جوراشتباه با سلامتی یک انسان در ارتباطه
بنابراین بهتر نیست انسانی که دارای دانش حداقلی در این مورده داخل داروخانه کار کنه؟
یا اگر بحث دانش رو هم بزاریم کنار
به علاقتون توجه کنید خب!
البته علاقه و دانش تنها موضوعات مورد توجه نیستن، بلکه دو موضوع بدیهین که من اینجا اشاره کردم بهشون.
ببینید میتونید صبح تا شب انسان ها رو قانع کنید که اینی که دارم بهت میدم همونیه که جلدشو آوردی فقط الان جلدش تغییر کرده؟ داروهارو بچینید و مرتب کنید، سر پا وایسید و کلی موضوعه دیگه؟
مطمعنن اگه علاقه باشه تک تک اینها هم دلنشین و زیبا می شه و خود فرد با حوصله ای که بسته به علاقه درونش وجود داره، کارشو با دقت و حوصله انجام می ده و به این درک در درون خودش رسیده که تو موقعیت شغلی مهمیه و باید با دقت و حوصله کارشو انجام بده که خدایی نکرده سبب خدشه به سلامت آدمی نشه.
حالا یه انسان بی علاقرو تصور کنید که صرفا بابت حقوق و داشتن موقعیت شغلی می خواد تکنسین داروخونه شه، دانششم که نداره!
میخواد به اون مریض بنده خدایی که احتمالا خودش کلی اظطراب و ناراحتی داره، با بی دقتی و بی حوصلگی جواب بده؟
نمی شه که اینجوری!
یه چیزی که در عرصه فعالیت داخل داروخونه، بیمارستان و هر گونه از این امور وجود داره داشتن حوصلست که به اون انسانی که که کل وجودش اظطرابه، انرژی خوب بده نه حال بد و استرس بیشتر.
همینجام جا داره از پزشکا و پرستارای عزیزمون که با حوصله، دلسوز و صبورن تشکر کنم واقعا!
و چه بسا سالانه انسان هایی با این ویژگی وارد این کار میشن و با بی دقتی مشکلات فراوانیو هم به وجود میارن!
بنابراین چی می شه دانشمونو و علاقمون رو دنبال کنیم و صرفا بخاطر حقوق و مزایا وارد جایی نشیم تا بلکه اینجوری هر آدمی سر جای مناسب خودش قرار بگیره؟
در این صورت قطعا کارها به بهترین شیوه خودشون پیش میرن؛ چون فرد صحیح اون کار داره انجامش می ده
همونجور که اول صحبتامم گفتم و مشخصه، دل پری از این قضیه داشتم و دلیلشونم بیان کردم.
مرسی که خوندید حتما نظرتون رو برام کامنت کنید و یا اگر اتفاقی از این داستان براتون به وجود اومده حتما تعریفش کنید.
