پلاسما یک حالت جدید از ماده است که در شرایط خاصی ایجاد می‌شود و ویژگی‌های خاصی دارد که آن را از سایر حالت‌های ماده متمایز می‌کند. پلاسما اغلب به عنوان چهارمین حالت از ماده پنجه‌گونه نامیده می‌شود، که علاوه بر حالت‌های جامد، مایع، و گاز، وجود دارد. در پلاسما، اتم‌ها از الکترون‌ها جدا شده و یک جمعیت الکترون و یون‌ها تشکیل می‌دهند.
یکی از ویژگی‌های جالب پلاسما، وجود بار الکتریکی است. الکترون‌ها با یون‌ها به عنوان یک مجموعه از ذرات باردار در حال حرکت هستند و این بار الکتریکی خود را انتقال می‌دهند. این خاصیت باعث ایجاد میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی می‌شود که در پزشکی، انرژی هسته‌ای، و دیگر علوم به کار می‌روند.
پلاسما در طبیعت نیز وجود دارد، به عنوان مثال در خورشید و ستارگان دیگر. این نجومیات با پالایش هسته‌ای هیدروژن به هلیم، انرژی را به صورت پلاسمای حرارتی تولید می‌کنند. علاوه بر این، پلاسما در تکنولوژی نیز به کار می‌رود؛ از جمله در دستگاه‌های پلاسما برای پوشش دهی مواد به سطوح مختلف و همچنین در فناوری‌های پیشرفته نظیر پلاسمای خنک کننده در اتومبیل‌ها.
همچنین، پلاسما در دامنه پزشکی نیز کاربردهایی دارد، به عنوان مثال در دستگاه‌های پلاسمای سرد که برای درمان زخم‌ها و عفونت‌ها استفاده می‌شوند. این دستگاه‌ها با استفاده از پلاسمای سرد، تاثیرات ضدباکتری و التیامی دارند.
با توسعه فهم ما از خصوصیات پلاسما، کاربردهای جدیدتر و نوآورانه‌تری در علوم مختلف پیش می‌آید. به عنوان یک حالت فراپذیری در طبیعت و تکنولوژی، پلاسما به ما امکان می‌دهد تا به دنبال راهکارهای جدید و پیشرفته برای مسائل مختلف جستجو کنیم.
