شیراز در چشم حافظ، خال هفت کشور است و آب زلال قنات رکن آبادش که از بلندیهای تنگ الله اکبر سرچشمه گرفته، از آن آب معروف حیات بخش خضر، گواراتر و حیات بخش تر است:
خوشا شیراز و وضع بی مثالش – خداوندا نگهدار از زوالش
ز رکن آباد ما صد لوحش الله – که عمر خضر می بخشد زلالش
میان جعفرآباد و مُصلی – عبیرآمیز می آید شمالش
به شیراز آی و فیض روح قدسی – بخواه از مردم صاحب کمالش
که نام قند مصری بُرد آنجا – که شیرینان ندادند اِنفعالش
چرا حافظ چو می ترسیدی از هجر – نکردی شُکر ایام وصالش
همین طور در جایی دیگر می گوید:
شیراز و آب رکنی و این باد خوش نسیم – عیبش مکن که خال رخ هفت کشور است
فرق است از آب خضر که ظلمات جای اوست – تا آب ما که منبعش الله اکبر است
شیرازدوستان عزیز، پادکست «دیدار با حافظ» رو سرچ کنید و دیدار یازدهم رو بشنوید که لبریز از حال و هوای شیرازه.
