واژه ایمپلنت در واقع پروسه یا عملی اطلاق می شود که در آن یک آیتم یا یک قطعه خارجی در محل عضوی از بدن قرار می گیرد .عموما” ایمپلنت های در استخوان قرا می گیرند به خاطر اینکه در واقع کمک کنند برای اینکه یا یک عضوی از کناره استخوان جایگزین شود و به اصطلاح ریپلیشن ایمپلنت داشته باشیم و یا اینکه در واقع یک عضو سختی رو با عضو سخت دیگر و با هم ترکیب کنند و پیوند دهند.
ایمپلنت دارای یک ترکیبی از فلز تایتانیوم بهترین نوعش هست که البته در گذشته ایمپلنت ها رو از فلزات مختلف آزمایش کردن و مورد تحقیق قرار دادن ولی فلزهای دیگر که اونها هم فلزهای خالص بودن مثل تایتانیوم قابل استفاده نبودن و در واقع ویژگی های مثبت به اندازه تایتاتیوم نداشتند.
کاربرد ایمپلنتهای دندانی در تمامی مناطقی هست که در سیستم فکی دچار بی دندانی شده است البته بستر استخوان برای کارگزاری ایمپلنت بسیار مهم است و برای انجام این کار فاکتورهای زیادی مورد بررسی قرار بگیرند تا افراد بتوانند ایمپلنتهای دندانی را دریافت کنند و بعدا” به عنوان دندان از آن استفاده کنند در کل ایمپلنتهای دندانی در تمام مناطقی که استخوان دارای کاراکتر یا مشخصات نورمال باشد قابل انجام است و هیچ محدودیتی برای آن وجود ندارد.
افرادی که نمی توانند ایمپلنت را دریافت کنند گروه مشخصی هستند دارای خصوصیاتی هستند که مانع از ماندگاری ایمپلنت در این افراد می شود ابتدا افرادی که دارای مشکلات سیستمیک هستند مهم ترین آنها بیماری دیابت هست. افردای که معمولا” کلاژن سیندسیس تشکیل کلاژن ها به مخاطره می افتند و این هم در خون رسانی و هم در واقع در تشکیل استخوان هایی که باید ایمپلنت را به خودشان جذب کنند تأثیرگذار است ، این افراد کاندیدی برای امپلنت نیستند .
اصولا یک تفاوت عمده بین دندان طبیعی و ایمپلنت وجود دارد دندان های طبیعی در محیط استخوان دارای یک بستر پیوند خورده به استخوان نیستند و یک در واقع لیگامنته واسطه که به آن پریدنتولیگامنت می گوییم دارای فایورهای مختلفی است و دارای محیط زنده یی است ، دارای عروق است و در واقع تغذیه دندان بخشیش از اطراف و ریشه دندان و عاج ریشه در این بستر قرار دارد و همچنین باعث می شود که دندان طبیعی در جای خودشان به مانند یک میخ چسبیده به استخوان نباشند و دارای انعطاف های فیزیولوژی باشند تاحدی. اما ایمپلنت درست به مانند دندان می ماند که فک جوش شده است و یا انکیلوژ شده است .
عوارض و خطرات ایمپلنت دندان را اگر بخواهیم برشمریم اصولا” ایمپلنت دندانی دارای کمترین میزان عوارض و احیانا” خطری در محیط اندامی و استخوانی اسم. ایمپلنت ها از فلز تایتانیوم خالص هستند اینها سازگارترین حالت را با سیستم اندام زنده دارند .
بنابراین کمترین میزان ناسازگاری و یا احیانا” تحریکات محیطی را ایجاد می کنند. اما ایمپلنت دندانی براساس محل کارگزاریش و قرار گرفتنش می تواند خطراتی داشته باشد.
کلا” مراحل استفاده یک ایمپلنت از ابتدا تا انتها تقسیم بندی می شود به دو مرحله کلی
مرحله سرژیکال یا جراحی و مرحلی پرواستسس یا پروتز
مرحله جراحی مرحله کارگزاری فیکچر در محیط استخوان هست که توسط جراح انجام می گیرد و مرحله پروتر مرحله یی است که قطعه سطحش باز می شود و روش قطعه پروتزی وصل می شود و از آن قالب گیری می شود و کار تحویل می شود اما اگر بخواهیم در مراحلی جزی تر این را توضیح بدهیم مرحلی جراحی به جای خودش باقیست در مرحله بعد مرحله بازکردن سح ایمپلنت کارگزای قطعه پروتزی یا قالب گری از قطعه پروتزی. کار لابراتوری و تحویل روکش روی صفحه ایمپلنت هست که اگر بخواهیم کلی بگوییم. مرحله جراحی . مرحله کارگزاری و قالب گذاری و مرحله تحویل روکش می شود تقریبا” 3 مرحله.
شما میتوانید برای ایمپلنت با بهترین قیمت و کیفیت به مجموعه دندان پزشکی دکتر وحید عارفی مراجعه نمایید.
