شخصیت های متفاوت؛ تا چه میزان میتوانیم دیگران را قضاوت کنیم؟

تا بحال صحبت های زیادی درباره افرادی که در جامعه توسط بقیه درک نمی شوند گفته شده. داستان های زیادی نقل شده درباره آدم های مشهور و تاثیر گذاری که زمانی حتی از مدرسه یا کار اخراج شدند ، نه بخاطر ناتوانی، به این دلیل که سبک توانایی های آنها برای دیگران قابل درک نبود.
چند وقت پیش، درباره یکی از تیپ های شخصیتی mbti به مطلبی برخوردم که باعث شد دوباره به این موضوعات فکر کنم. به آدم هایی که توسط بقیه درک نمی شوند. به کسانی که مدام قضاوت می شوند و ...
یکی از تیپ های نسبتا نادر mbti مجادله گر یا همون entp است. یه thinker برونگرا؛ چه انتظاری میشه داشت از این تیپ شخصیت؟!

افراد entp را میتوان ساختار شکن و مباحثه کننده هایی قهار دونست. افرادی نه چندان عملگرا، با قدرت استدلال بالا و خلاق. اما در مورد این افراد مسئله ای وجود داره؛ کنترل کردن قدرت درونی برای entp ها کمی سخت تر از بقیه افراد است. اونها اغلب بی احساس برشمرده میشوند و از هوش همدلی نسبتا پایینی برخوردارند. وقتی مشکلی برای فردی پیش بیاد، بجای همدردی ممکنه به چشم چالش فکری جدید به موضوع نگاه کنند. درسته که entp ها شوخ طبع و سخنورند و اعتماد به نفس بالایی دارند اما ممکنه گاهی حتی سنگدل به نظر بیان.

یکی از سرچ های گوگل درباره entp ها اینه که آیا entp ها سایکو هستند؟ اول به نظرم خنده دار اومد. اما بعد در سایت quora یه تاپیک نسبتا عجیب دیدم

یکی از نظرات واقعا درگیرم کرد. فردی اومده بود و توی پاسخی بلند بالا توضیح میداد که شباهت های زیادی بین بیماران روانی و entp ها هست و دونه دونه مقایسه می کرد. منظور از Psychopath قالبا بیماران روانی دارای رفتار های خشونت آمیزه. بخاطر همین احتمال میدم برداشت اون فرد از رک گویی و مواقعی که مجادله گرها احساسات بقیه رو در نظر نمی گیرن این بوده که اون ها حتما بیمار روانی ای، چیزی هستند:)
اما خلاصه یکی‌ از پاسخ ها این بود:
ENTPs are not psychopaths any more often than people of other types are. The MBTI helps you understand how you view the world.
و نمیشه درباره سلامت روانی افراد به این شکل قضاوت کرد.
افراد زیادی هستند که شیوه های رفتاری خاص دارند که‌ گاهی برای ما غیر قابل درکه چون دریچه ی نگاه ما به جهان با دریچه اون افراد متفاوته. و قاعدتا درست نیست که ما اون افراد رو طرد کنیم یا همچین نظرات بی پروایی دربارشون بدیم. همه ما مدام از قضاوت شدن مینالیم درحالی که خودمون کوچیکترین تلاشی نمیکنیم که افراد متفاوت رو درک کنیم و جهان رو برای اونا جای بهتری کنیم. سوال من اینه که چند نفر میتونن خودشون رو از زیر بار قضاوت ها بیرون بکشند و به موفقیت برسند؟ ما با هر قضاوتمون و برخورد نامناسبمون در اصل استعدادی رو میکشیم.
در کل فکر میکنم درک افراد متفاوت از احساس، منطق و همدلی متفاوت باشه. ما فقط باید شیوه کنار اومدن با هر فرد رو بفهمیم. یادمون باشه آدم ها به سبب هر ویژگی منفی ای که دارند بیشتر از همه خودشون رنج میکشند. اگر کمکی نمی کنیم، حداقل میتونیم بار اضافی ای روی شونه های اون فرد نگذاریم.