حدود 40 روز است که کرونا ویروس وارد ایران شده است، با شیوع این بیماری در سطح کشور، بسیاری از افراد از دولت خواستند تا به مانند چین، ایران قرنطینه شود و تنها راه مبارزه با شیوع این بیماری را،در قرنطینه کردن کل کشور می دیدند. در اینجا بنا داریم تا با دیدی انتقادی به این موضوع نگاه کنیم و تجربه های موفق دیگر کشورها را بررسی کنیم.
پیش از اینکه به صورت تکنیکال به موضوع قرنطینه نگاه کنیم بد نیست قدری درباره ی این موضوع فکر کنیم که قرنطینه به فرض کارآیی بالا برای شکست کروناویروس چه تبعات امنیتی،سیاسی و اقتصادی برای کشور و افراد خواهد داشت.؟
هزینه ی هر روز تعطیلی کشور در حدود 2458 میلیارد تومان استhttps://www.khabaronline.ir/news/
از منظر امنیتی چون قرنطینه کردن باعث محدودیت برای افراد می شود و انسان ذاتا خواهان آزادی است بنابراین با این حکم به مخالف بر می خیزد در اینجا دو مفهوم مطرح می شود؛1: بی اثر بودن اجرای قانون قرنطینه 2: درگیری ماموران انتظامی با مردم .
در هر دوحالت نظام اجتماعی کشور دچار بی ثباتی شده و توان کشور را برای مقابله با کرونا ویروس کاهش می دهد.
اما در ادامه ی مطلب قصد داریم به بررسی این موضوع از منظر Alanna shaikh پژوهشگر حوزه ی بیماری های واگیردار جهانی بپردازیم
کروناویروس نوعی ویروس است که از حیوان به انسان منتقل می شود و نوع کویید 19 آن قابلیت سرایت از انسان به انسان را نیز دارد.
انسان ها با دخل و تصرف بی حد در طبیعت محل زندگی خود را نزدیک به حیات وحش کردند ، در حیات وحش گونه هایی از بیماری وجود دارد که سیستم بدن انسان ها برای این نوع از بیماری ها آماده نشده است. از سوی دیگر تغییرات آب و هوایی زمین را برای زیستن باکتری ها و ویروس ها آماده تر کرده است از همین روی ما در آینده شاهد ظهور و بروز بیماری های واگیری بیشتری خواهیم بود.
اما آیا با قرنطینه می توانیم با شیوع این بیماری های واگیری مقابله کنیم؟
قرنطینه ی کامل کار بسیار سخت و دشوار است و حتی کشورهایی مثل آمریکا و کره جنوبی هم توان اجرای دقیق آن را ندارند. از جمله ی دلایل پزشکی این است که فردی که مبتلا به کویید 19 است، می تواند تا 24 روز بدون نشانه در جامعه تردد کند، ویروس را پخش کند و کسی هم متوجه نشود که او باید قرنطینه شود. از سوی دیگر هزینه های قرنطینه زیاد است چون انسان موجودی اجتماعی است و نمی توان آن را از اجتماع جدا کرد. افراد اگر بدانند که قرنطینه قرار است اجرا شود، به مراکز بهداشتی مراجعه نمی کنند و روی به پنهان کاری می آورند. همچنین دولت ها اگر بدانند قوانین قرنطینه اجرا می شود روی به دروغگویی می آورند. این پنهان کاری ها راه مبارزه با کرونا را دشوار تر می کند.
ایده ی کارآمدتر برای مبارزه با کویید 19 این است که خطر شیوع را تاحد ممکن کاهش دهیم.
بنابراین بایستی سیستم درمان همه ی کشورها را کارآمد سازیم و نیازهای آنان را برطرف کنیم تا هم قدرت تشخیص و ردیابی بیماران را ارتقا دهیم و هم اطلاعات به جهانیان مخابره کنیم برای آماده شدن آنان و هم جلوی بازار شایعات را بگیریم.
بایستی این سیستم را که وقتی تقاضا برای کالایی بود آن وقت آن کالا را تولید کنیم کنار بگذاریم چون سرعت شیوع بسیار بالاست و بازار توان مقابله با نیازهای بخش درمان را ندارد بنابراین بایستی زنجیره ی تامین را کارآمد سازیم
یادمان باشد ترس، ترس از خارجی ها، ترس از مکان های شلوغ ، قدرت طلبی، انزوا طلبی ،راه حل هایی برای مواجهه با این بیماری نیستند.
