Working capital management
سرمایه در گردش، که به عنوان خالص سرمایه در گردش (NWC) نیز شناخته می شود، تفاوت بین دارایی های جاری یک شرکت - مانند پول نقد، حساب های دریافتنی ( صورت حساب های پرداخت نشده مشتریان) و موجودی مواد خام و کالاهای ساخته شده منهای بدهی های جاری آن، مانند حساب های پرداختنی و تسهیلات کوتاه مدت می باشد؛ محاسبه سرمایه در گردش، یک اندازه گیری رایج برای سنجش سلامت کوتاه مدت یک کسب و کار است.
عدد سرمایه در گردش از مجموعه دارایی ها و بدهی ها در ترازنامه شرکت به دست می آید، ذیفعان شرکت تنها با نگاه کردن به بدهی های جاری و کوتاه مدت و امکان تسویه آنها با نقدشونده ترین دارایی های آن شرکت می توانند بهتر بفهمند که آیا آن کسب و کار قدرت لازم را برای پوشش بدهی های کوتاه مدت خود دارد یا خیر؟
سرمایه در گردش همچنین معیاری برای سنجش کارایی عملیاتی و سلامت مالی کوتاه مدت یک کسب و کار است؛ اگر یک شرکت خالص سرمایه در گردش مثبت قابل توجهی داشته باشد، می تواند پتانسیل سرمایه گذاری در توسعه و رشد شرکت را نیز داشته باشد، اما اگر دارایی‌های جاری یک شرکت از بدهی‌های جاری آن بیشتر نباشد، ممکن است در رشد یا بازپرداخت طلب طلبکاران با مشکل مواجه شود، و یا حتی ممکن است در بدترین حالت ورشکست شود.
لازم به ذکر است که در تعاریف اصطلاحات مالی، عبارت کوتاه مدت یا جاری به حساب هایی گفته می شود که مدت زمان آنها کمتر از یکسال باشد و عبارت بلندمدت یا غیرجاری نیز به حساب هایی گفته می شود که تبدیل آنها دارای زمانی بیش از یکسال باشند.
میزان نیاز به سرمایه در گردش در صنایع مختلف متفاوت است به عنوان مثال شرکت هایی که در صنایع دارای چرخه های تبدیل نقد طولانی مدت تری قرار دارند، نیاز به سرمایه در گردش بیشتری پیدا می کنند و از طرفی شرکت هایی که در صنایعی که گردش وجوه نقد در آنان بالاست مانند شرکت های خرده فروشی، نیاز به سرمایه در گردش کمتری دارند.
دکتر سید اسماعیل ابراهیمی (مشاور و مدرس مدیریت ثروت، سرمایه گذاری، تامین مالی، رشد پایدار شرکتها)
مدرس سازمان مدیریت صنعتی استان تهران، استان کرمان و استان یزد، شرکتهای ملی صنایع مس، معدنی گلگهر و معدنی چادرملو. فعالیت بیش از 25 ساله در بازار سرمایه کشور، عضو نهضت احیاء واحدهای اقتصادی کشور در معاونت ریاست جمهوری
راه های ارتباطی
www.ebrahimifinance.ir
02128420131
09126134153
