One Piece، سری مانگا و انیمهای که اخیراً توسط نتفلیکس اقتباس شده، داستان یک دزد دریایی نوجوان پرانرژی به نام لوفی را روایت میکند. لبخند بزرگ زیر کلاه حصیریاش و خدمهای وفادار، او را به نمادی از دوستی و شجاعت تبدیل کرده است. آنها در جستجوی گنج در دریاهای دوردست سفر میکنند و در برابر حکومت جهانی فاسد میایستند. پرچم معروفشان — جولی راجر با کلاه لوفی — همیشه همراهشان است.
در ماههای اخیر، پرچم وان پیس فراتر از داستان، به نمادی واقعی تبدیل شده است.
در اندونزی، جوانانی که علیه مشکلات اقتصادی و افزایش اقتدارگرایی اعتراض میکردند، پرچم را برافراشتند.
در نپال، جوانان در اعتراض به فساد و خویشاوندسالاری نخستوزیر را برکنار کردند.
در ماداگاسکار، فیلیپین، پرو و مراکش نیز این پرچم در تظاهرات دیده شد.
حتی در ماداگاسکار، اعتراضها به کودتای نظامی منجر شد که رئیسجمهور را از قدرت برکنار کرد.
نسلهای گذشته با موسیقی و فیلمهای غربی شورش و اعتراض را تجربه میکردند، اما نسل امروز با انیمه و کی-پاپ انگیزه میگیرد.
در کره جنوبی، آهنگ «Into The New World» از گروه Girls’ Generation در اعتراضات ضد فساد و تظاهرات علیه حکومت نظامی شنیده شد و به برکناری دو رئیسجمهور انجامید.
همین آهنگ در هنگکنگ و تایلند نیز در تجمعات طرفدار دموکراسی اجرا شد.
معترضان تایلندی حتی با گوشهای عروسکی و دویدن دور بنای دموکراسی بانکوک، شعار میدادند: «لذیذترین غذا پول مالیاتدهندگان است.»
به گفتهی ایانا کلتز، کارشناس فرهنگ پاپ، ایست آسیا که پیشتر با محافظهکاری شناخته میشد، اکنون منبع تصاویر و موسیقی اعتراضهای جهانی است.
دسترسی گسترده به شبکههای اجتماعی باعث شده که نمادهایی مثل پرچم لوفی به سرعت در سراسر جهان شناخته شوند. فعالان مانند شلی آندریامیهاجا، با دیدن اعتراضها در نپال و اندونزی متوجه شدند که جوانان در سراسر جهان علیه فساد و حکومت بد میایستند و از پرچم وان پیس برای ابراز همبستگی استفاده کردند.
شخصیتهای انیمه با ظاهر و رفتار فانتزی و قابل شناسایی، امکان همذاتپنداری آسان را فراهم میکنند. لوفی و دوستانش میتوانند برای هر کس معنای متفاوتی داشته باشند و نقدهای جدیتر را به شکل بازیگوشانهای پنهان کنند، اگرچه فقط برای مدتی.
جذابیت اصلی آنها در خوشبینی، انرژی نوجوانانه و ارزشهای دوستی و همبستگی نهفته است. لوفی با خوردن یک «میوه شیطانی» قدرت کش آمدن مثل لاستیک پیدا میکند اما توانایی شنا را از دست میدهد. هر بار که به دریا میافتد، دوستانش او را نجات میدهند.
برای جوانانی که در برابر باتوم و گاز اشکآور ایستادهاند، باور ناامید نشدنی لوفی به خود و رویاهایش الهامبخش است. او میگوید:
«میتوانید تمام روز به من ضربه بزنید، اما هرگز از رویاهایم دست نخواهم کشید.»
