چشم انداز اصلی ترین راه برای درک، نقشه برداری و دستکاری محیط است. اگرچه این دیدن با چشمان باز ما اتفاق می‌افتد، ما همچنین توانایی تجسم چیزها را در ذهن خود از طریق "چشم ذهن" خود داریم.
این توانایی برای قضاوت در مورد فضا و تجسم زوایای مختلف، اشکال و جزئیات ظریف آن، همراه با شناخت و به خاطر سپردن صحنه های بصری کامل، هوش فضایی نامیده می شود. این نشان دهنده آگاهی ما از آنچه در اطراف ما می گذرد و تمایل ما به سازماندهی فضایی است. این یکی از حوزه‌های نظریه هوش چندگانه است که توسط هوارد گاردنر توسعه یافته است، بنابراین اجازه دهید با نگاهی به آن شروع کنیم.
نظریه هوش های چندگانه
هاوارد گاردنر، روانشناس آمریکایی، برای اولین بار ایده هوش های چندگانه را در سال 1983 در کتاب چارچوب های ذهن خود ارائه کرد. او ادعا کرد که انسان‌ها فقط دارای یک هوش واحد یا کلی نیستند، بلکه دارای مجموعه‌ای از حوزه‌های هوش نسبتاً مستقل هستند. درک دقیق‌تر شناخت انسان زمانی اتفاق می‌افتد که ابعاد هوش مانند زبانی، موسیقیایی، منطقی-ریاضی، فضایی، جسمانی- حرکتی و بین فردی همه در نظر گرفته شود.
به عبارت دیگر، در مقایسه با رایانه‌ها، ما رایانه‌های همه‌منظوره نیستیم، بلکه مجموعه‌ای از رایانه‌های مجزا هستیم که هوش‌های چندگانه را تشکیل می‌دهند.
این نظریه سه کاربرد متمایز از اصطلاح «هوش» را پیشنهاد کرد:
ویژگی ای که توسط همه انسان ها به نمایش گذاشته شده است (همه ما دارای 8-9 حوزه هوشی هستیم که در تئوری مشخص شده است)
بُعدی که در آن بین انسان ها تفاوت وجود دارد (هوش دقیقاً یکسان بین دو نفر رخ نمی دهد)
چگونه یک کار برای تحقق هدف خود انجام می دهد (شاید توانایی اجرای یک قطعه را به صورت موسیقایی داشته باشد، اما ممکن است توانایی تفسیر صحیح آن را نداشته باشد)
( هوش دیداری ) هوش فضایی چیست؟
گاردنر انواع مختلف هوش را به شرح زیر بیان می کند:
هوش موسیقایی: توانایی حساس بودن به صداها، لحن، زیر و بم، ریتم، متر، ملودی، صدا و غیره.
هوش زبانی: توانایی داشتن راه با کلمات، زبان ها و مهارت خواندن، نوشتن، به خاطر سپردن کلمات و گفتن داستان.
هوش منطقی-ریاضی: توانایی در زمینه های منطق، استدلال، اعداد، انتزاعات و تفکر انتقادی.
هوش فضایی: توانایی تجسم فضا از طریق چشم ذهن.
هوش بدنی- حرکتی: توانایی مهارت بدنی و کنترل حرکات بدن خود.
هوش بین فردی: توانایی تشخیص احساسات خود و دیگران، در عین حال نشان دادن امکان برچسب گذاری مناسب احساسات، نشان دادن هوش هیجانی بالاتر.
هوش درون فردی: توانایی درون نگر بودن و خود انعکاسی بودن.
هوش طبیعت گرایانه: توانایی تشخیص جهان طبیعی، شناسایی گیاهان و جانوران و حرکت در آن.
منبع: پیویو
