امیرحسین فقط در مسائل فردی و عبادی دقیق نبود؛
در عرصهٔ اجتماعی و سیاسی هم دغدغهای جدی و مسئولانه داشت.
هر بار که انتخابات ریاستجمهوری یا مجلس نزدیک میشد، موضوع برای او یک مسئلهٔ ساده یا روزمره نبود.
با دقّت و جدیت تحقیق میکرد، از دوستان مطمئن و اهل علم مشورت میگرفت، و تا زمانی که به نتیجه نهایی نمیرسید، آرام نمیگرفت.
وقتی انتخابش روشن میشد، آن را فقط برای خود نگه نمیداشت.
با دوستان و اعضای خانوادهاش در میان میگذاشت، توضیح میداد، دلیل و برهان میآورد و تلاش میکرد همه چیز را شفاف بیان کند.
گاهی متنها و فایلهای صوتی میفرستاد تا تصمیمگیری برای دیگران هم آسانتر و روشنتر شود.
این رفتار نشان میداد که برای امیرحسین، رأی دادن فقط یک وظیفهٔ دنیایی نبود؛
او آن را ترکیبی از تکلیف الهی، اجتماعی و اخلاقی میدانست.
اعتقاد داشت که انتخاب درست، «حقالناس» است و باید با تحقیق، مشورت و استدلال انجام شود.
امیرحسین به ما یاد داد که در مسائل مهم جامعه نمیتوان بیتفاوت بود.
باید وقت گذاشت، تحقیق کرد و تصمیمی گرفت که هم وظیفهٔ شرعیمان ادا شود و هم آیندهٔ کشور در مسیر درست قرار گیرد.
راوی: برادر شهید
