امیرحسین همیشه مراقب بود که کوچکترین حقی از کسی ضایع نشود و هیچکس از او دلگیر نباشد.
یکی از عادتهای زیبای او این بود که هر سال، هنگام تحویل سال، برای دوستان و نزدیکانش پیامهایی پر از محبت میفرستاد.
در کنار تبریک نوروز، از همه طلب حلالیت میکرد.
یکی از آن پیامها چنین بود:
🌺
«تا حبّ علی و آل او یافتهایم،
کام دل خویش موبهمو یافتهایم.
وز دوستی علی و اولاد علی است،
در هر دو جهان گر آبرو یافتهایم.
ولادت امیرالمؤمنین بر همه عاشقان ولایت مبارک باد 🌼
و انتهای این قصهی سرد و سفید، همیشه سبز خواهد بود…
تا رسیدن سال نو، تنها یک سلام خورشید باقیست.
هزاران تبریک 💐
با سلام خدمت دوست عزیز و گرامی،
پیشاپیش سال نو را به شما و خانوادهی عزیزتان تبریک عرض میکنم.
انشاءالله همیشه خوب و خرّم باشید.
به رسم رفاقت، از شما خواستارم این حقیر را حلال کنید.
دوستدارتان، امیرحسین 🌹»
این سطرها فقط یک تبریک نوروزی نیست؛
بلکه نشان از دلی پاک، خداترس و مهربان دارد — دلی که میخواست هیچکس حتی بهاندازهی ذرهای از او دلگیر نباشد.
🌹 یادش گرامی؛ جوانی که با صفای درونش، آغاز سال را با حلالیت و دوستی معنا میکرد.
راوی: برادر شهید
