حسین(ع)، دختری داشت که خرابه را نقطه‌ی آبادی دل‌هایی کرد که با حقیقت غریبه‌اند. قبر کوچک او را تنها مزار رقیّه نامیدن خطاست. آن‌جا مزار دوم حسین(ع) است. اگر کسی پیدا بشود که رقیّه را در شام زیارت کند و حسین و کربلا را به خاطر نیاورد، آن وقت رواست که مزار رقیّه را تنها مزار او نامید، نه مزار پدرش. دخترهای پدری، کارشان این است، هر جا باشند، چنانند که گویی پدر آن جاست.
محسن عباسی ولدی/حسینیه واژه‌ها
