«انقلاب مانند هر رویداد دیگر راهی را می‌گشاید اما چیزی را حل نمی‌کند. یافتن ، نقطه آغاز یک حرکت است و نه نقطه ورود. نقطه حرکت در راهی که نه مجراهای آن مشخص است و نه نتایج آن و جواب از پیش دانسته ما این است که انقلاب باید شرایط و امکانات سوال‌های جدیدی را فراهم آورد. آنچه روند بعد از رویداد را امکان پذیر می‌سازد، نظام سوال‌هاست و نه امکانات پاسخ.
امکانات پاسخ به یک معنا توقفی است که از بد روزگار پیش آمده و مادام که سوال‌ها در برابر یک تعریف مشخص مقاومت کنند، این لحظه هم دوام می‌آورد. هم از این روست که بی منتهایی حرکت با وقفه‌های جدی همراه است و این وقفه‌ها در واقع حرکت‌های جدیدی به شمار می‌روند.
در نظر گرفتن انقلاب به مثابه راه حل مشکلات و پاسخی به ادعاهای مطرح شده، چیزی جز توهم نسبت به نتایج ویرانگر انقلاب‌های برنامه ریزی شده نیست. برای درک این نکته که پاسخ کامل توهمی بیش نیست، باید ده‌ها سال بدبختی و وحشت را تحمل کرد.»
برگرفته از کتاب زمانی میان زمان ها لیلی عشقی
