نردبان قدرت

زمانی خیال می کردم که قدرت را میشناسم و لوازمش را .زمانی که به انشای علم بهتر است یا ثروت به عنوان دوگانه منابع قدرت آن عصر و دوره نگاه میکردم.زمانی که تافلر می خواندم و مناسبات قدرت در اجتماع های موج اولی و دومی و سومی را درک می کردم.خوش خیال وخام خیال و احمق بودم و هستم .اگر نبودم با دیدن خرقه های سالوس و ریا آشفته نمی شدم. از کوتاه قامتی مردانی که سایه های بلند خویش را بر سر خلق گسترده اند غمگین و غصه دار نمی شدم. امروز که هنوز قدرت را سامان دهنده اصلی مناسبات عالم می بینم به منابع قدرت دیگری رسیده ام. منابعی که بر وهم عوامانه از قدرتمند استوار است. قدرت فریب و ریا، قدرت استحمار، 

خیلی نمی توانم شرح و بسط دهم و به شمایی که خواننده این متنی حق می دهم که ترسو و بزدل خطابم کنی(راستی بزها دل ترسویی دارند؟) اما بر من ببخش که در میانه  آدمهایی ام که اگر صفت بگویم و بازی بهم بزنم صف در صف کمر به حذف می بندند. همین سربسته بگویم برای آنکه ازمستضعفین حقیقی است.برای آنان که طعم تلخ فقر و گرسنگی و نداری را با جان و دل چشیده اند. برای شما می گویم که در جنگ فقرو غنا هستید.

قدرت حقیقی در شماست در همان که هستید و فهمی که از عالم و روابطش دارید .قدرش را بدانید و به هیچ طمعی که خارج از تقوای خداست آلوده اش نکنید.ایمان دارم که به قدرت می رسید.

+ نوشته شده در دوشنبه ۱۳۹۰/۱۰/۲۶ ساعت ۱۲:۱۶ ب.ظ توسط احسان کریم خانی  | در بلاگفا