ماساژ درمانی یک درمان مورد قبول و نوآورانه برای کودکان و بزرگسالان مبتلا به اختلال اوتیسم می باشد ، ماساژ درمانی با لمس مداوم ، ایمن ، تغذیه کننده سیستم حسی و ادغام منظم حسی همراه است. که در حال حاضر توسط درمانگران مورد استفاده قرار می گیرد و به والدین در سراسر کشور آموزش داده می شود.
اوتیسم ، که به عنوان سندروم کانر نیز شناخته می شود ، به وضعیتی اشاره دارد که یکی از چندین مورد از اختلالات فراگیر رشدی (PDD) است. این بیماری با شروع زودرس فقدان دلبستگی ، تماس چشمی محدود و جدایی تقریباً کامل با محیط مشخص می شود. کودکان و بزرگسالان با اختلال اوتیسم درجات متفاوتی از تدافع لمسی را نشان می دهند. فردی که تدافع لمسی دارد و از لمس شدن دوری می کند ، رفتارهای تهاجمی را به نمایش می گذارد ، یا حتی به دلیل بافت بعضی از مواد غذایی از خوردن برخی غذاها امتناع می ورزد ، این اختلال عملکرد سیستم لمسی را نشان می دهد.
" از لحاظ تئوریك ، هنگامی كه سیستم لمسی نابالغ است و به طور نادرست كار می كند ، سیگنالهای عصبی غیر طبیعی به قشر مغز ارسال می شوند كه می تواند در سایر فرایندهای مغزی اختلال ایجاد كند. این نوع تحریک بیش از حد در مغز می تواند سازماندهی رفتار و تمرکز را برای فرد دشوار کند و ممکن است حس لامسه منجر به واکنش عاطفی منفی شود."
لمس سبک و سطحی برای افراد با اختلال اوتیسم بیش از حد تحریک کننده است. بنابراین ، تکنیک های ماساژ شامل لمس فشاری و همچنین فشردن سطوح مفصلی توصیه می شود. علائم شامل مهارت های ضعیف در گفتار ، حواس پرت بودن ، بیش فعالی و عدم پذیرش در ایجاد تغییر در محیط آنهاست که ممکن است منجر به سرخوردگی ، پرخاشگری یا ترک کامل محیط شود.
من بیش از ۳۳ سال با کودکان (که بعضی از آنها در حال حاضر بزرگسال هستند) با بیماری اوتیسم و سایر ناتوانی های رشدی کار کردم که ۱۱ سال آن را به عنوان یک ماساژ درمان فعالیت کرده ام. در عمل ، من چندین مراجع را با اختلال اوتیسم یا اختلال اوتیسم بطور همزمان با عقب ماندگی ذهنی داشتند ، معالجه کردم. اگر یک کلمه برای توصیف بهترین رویکرد در مورد درمان ماساژ درمانی برای افراد مبتلا به اختلال اوتیسم وجود داشته باشد ، آن صبر است. شما نمی توانید انتظار داشته باشید که همه چیز یک شبه تغییر کند ، اما با گذشت زمان می توان از طریق ماساژ درمانی به تغییرات و پیشرفت قابل توجهی در کیفیت زندگی و فعالیت های روزمره زندگی دست یافت.
ملاحظات درمانی خاص
زمزمه ها: تکنیکی که من سالها پیش برای اولین بار توسعه دادم مبتنی بر تئوری "زمزمه ها" است. این مفهوم بسیار ساده است وقتی شروع به زمزمه کردن می کنید ، مراجع مجبور می شود که هر آنچه را که به نمایش گذاشته می شود را متوقف کند تا صدای شما را بشنود. این رفتار ممکن است خود تحریک کننده باشد ، مانند صداهای تکراری یا اقدامات یا حتی شروع اعمال تهاجمی. بسیاری از والدین و سرپرستان تصور می کنند که اگر در بار اول به درخواست های مراجع پاسخ ندهند ، حتی اگر صدایش را بلندتر کند ، ممکن است کودک بهتر اطاعت کند یا بهتر جواب دهد. من با روشی مخالف یعنی صدای ملایم استفاده کردم و نتایج بسیار بهتری گرفتم. مراجع برای شنیدن به من نزدیکتر می شود و زمان بیشتری را در جلسه شرکت می کند.
اگر والدین تعیین کنند که تمرکز شما روی کاهش یا از بین بردن تدافع لمسی باشد ، ماساژ درمانی از پشتکار زیادی در رسیدن به هدف استفاده خواهد کرد. این تجربه من بوده است که شروع با لمس عمیق (بر خلاف لمس سبک) اولین قدم در پذیرش حس لمس است. کودک را با موسیقی دلخواه و فضای آرام درگیر کنید. دست های خود را روی قسمت بالایی یا پشت سر مراجع بگذارید تا زمانی که اجازه دهند. در صورت عدم مقاومت ، ماساژ پشت یا سر را با استفاده از لمس عمیق و فشاری انجام دهید. اگر مقاومت کودک شکسته شد ، دست خود را بردارید ، چند ثانیه صبر کنید و سپس دست خود را به موقعیت اصلی برگردانید.
اگرچه برخی از کودکان در برابر لمس دست های شما مقاومت خواهند کرد ، روش دیگر استفاده از دست خود کودک برای انجام ماساژ می باشد در صورتیکه او نگران لمس با دست های شما است. آنچه را که می خواهید ، انجام دهید را با صدای ملایم برای کودک توضیح دهید. در ابتدا جلسات ماساژ را کوتاه نگه دارید تا ماساژ را راحت تر بپذیرد.
هنگامی که تمرکز بوسیله حواس پرتی یا بیش فعالی کاهش یابد ، هدف اصلی شما تأمین "اثر آرامش" خواهد بود. در شروع درمان با ماساژ مشارکت کودکان با اختلال اوتیسم جهت ماساژ کل بدن پایین است ، اما شما باید به همان میزان که کودک اجازه می دهد ، ماساژ را انجام دهید. اگر کودک با اختلال اوتیسم از سطح شناختی بالایی برخوردار باشد ، می توانید برخی از تمرینات آرامش بخش را در روند خود برای آموزش مهارت های آرامش گنجانید. تمرینات تنفسی ممکن است برای تسهیل مشارکت کودک در معالجه آنها نیز استفاده شود. مطمئن شوید که با تشویق کلامی ، کودک را در درمان درگیر کنید. بسیاری از کودکان اوتیستیک دچار سفتی در عضلات پشت ساق پا هستند که این امر منجر به پنجه رویی می شود. استفاده از تکنیک Deep kneadingو petrissage بصورت عمقی روی عضلات گاستروکنمیوس و سولئوس بسیار مفید می باشد ولی عضله انتریورتیبیالیس و پرونئوس برویس را بصورت سطحی تحریک کنید. بعد از انجام ماساژ عضلات پا نرم شده و کف پا روی زمین قرار می گیرد. به یاد داشته باشید که تحریکات فشاری و عمقی توسط افراد مبتلا به اختلال اوتیسم بهتر پذیرفته می شود.
از آنجا که اختلال در سیستم ایمنی بدن در افراد مبتلا به اوتیسم شایع است ، در معرض حساسیت به مواد غذایی قرار دارند. رایج ترین فرآورده های غذایی که ممکن است به آن حساسیت نشان دهند شامل غلات ، لبنیات و همچنین توت فرنگی و مرکبات هستند. حساسیت های غذایی ممکن است مسئول بسیاری از مشکلات جسمی و رفتاری مانند سردرد ، عرق کردن در رختخواب ، ناله و گریه بیش از حد ، بیش فعالی ، پرخاشگری و موارد دیگر باشد. درمانگران باید حساسیت های غذایی و ارتباط آن را با رفتارهای کودک اوتیسم بررسی کنند.
مطالعه مورد ۱: مراجع "الف" مردی ۲۱ ساله است که پس از یک عمر زندگی در کنار والدینش به خانه گروهی منتقل شد. در زمان تولد وی دچار عقب ماندگی ذهنی خفیف ، اوتیسم و فلج مغزی شد. والدین وی اظهار داشتند که وی هرگز اجازه لمس بسیار زیاد از جمله در آغوش گرفتن یا حتی اقدامات ساده توسط پرسنل پزشکی را نداده است. مهارتهای کلامی او حداقل بود ، به این ترتیب که او فقط سؤالاتی را که از او پرسیده می شد تکرار می کرد. کمک به وی در استحمام کار دشواری بود زیرا اجازه نمی دهد که کارکنان بدن یا موهای او را بشویند.
تیم درمانی مراجع "الف" را ملاقات کردند و تصمیم گرفتند که تمرکز درمان برای مراجع "الف" دو برابر باشد: کاهش تدافع لمسی و افزایش مهارت های کلامی ، که هر دو در تخصص من بودند. رویکرد ساده بود: در حالی که من شانه اش را لمس می کنم از او بخواهید موسیقی مورد علاقه خود را پخش کند. مستندات ثابتی برای ضبط مدت لمس انجام شد ، زمانی که وی اجازه لمس را می داد و تعداد دفعاتی که من در طی یک بازه زمانی ۱۰ دقیقه ای او را لمس کردم. در ابتدا ماساژ از یک زمان ۳ الی ۵ ثانیه ای شروع شد و در ادامه به ۳۰ الی ۴۵ ثانیه افزایش یافت.
در نزدیکی پایان ماه ششم ، این مراجع سرانجام دو بار در هفته درمان ۳۲ الی ۳۵ دقیقه ماساژ با فشار عمیق ثابت به پشت و ساعد خود پذیرفت. بعد از دوره های ماساژ در انجام فعالیت های روزمره مانند حمام کردن و پوشیدن لباس پیشرفت های چشمگیری حاصل شد. مهارت های کلامی مراجع "الف" بهبود یافت زیرا او در حال یادگیری اسامی قسمت های مختلف بدن است ، من سؤال خود را زمزمه می کنم ، "ساعت چند است؟" با جواب "زمان ماساژ ، لوسیون بگیرید."
مطالعه مورد ۲: مشتری "ب" یک پسر ۹ ساله است که به اوتیسم مبتلا شده است. او به همراه والدینش زندگی می کند. او دچار بیش فعالی است و اساساً از خواهر و برادر خود جدا مانده است و اشکالی از تدافع لمسی را به نمایش می گذارد. این پسر برای اجتناب از هرگونه وظیفه ای که از او خواسته شده بود ، از منطقه فرار می کند.
وقتی جلسات درمانی مراجع "ب" برای اولین بار شروع شد ، تلاش اصلی این بود که وی را مجبور کنیم حتی برای معالجه به اتاق خواب خود بیاید. درمانگر باید او را در اطراف خانه تعقیب کند و دستش را بگیرد تا او را به اتاق خود راهنمایی کند. والدین فکر می کردند که اگر او در ابتدا در اتاق حضور می داشت ، می توانست در ماساژ مشارکت کند و من را معرفی کنند. متأسفانه ، این فقط محرک های بیشتری را به وجود آورد بنابراین جلسات خارج از حضور والدین انجام شد. این مراجع زمان کوتاه لمس (کمتر از پنج دقیقه) را اجازه می دهد ، اما بعد از جلسات هفتگی به مدت سه ماه ، وی در صورت درخواست بلافاصله به طبقه بالا می آمد ، کفش ، جوراب و پیراهن خود را در می آورد و به طور متوسط تا ۳۰ دقیقه درگیر می شد. همچنین باید توجه داشت که سؤالات کلامی از مراقب در طول روز کمک کننده بود مانند "آمدن مایکل امروز برای ماساژ" ، در ارتباط با مشارکت مراجع در ماساژ. پدر و مادرش با تغییر در رفتارهای او شبهایی که ماساژ می گرفت ، متعجب می شدند. همانطور که قبلاً اشاره شد ، افراد مبتلا به اوتیسم با تغییر مشکل دارند ، بنابراین ایجاد روال بسیار مهم است.
نتیجه
بدیهی است که افراد با تشخیص اوتیسم می توانند از ماساژ درمانی همه چیز را به دست آورند. ماساژ ، نیاز اساسی انسان برای تماس یا لمس را برآورده می کند که اغلب در افرادی که مبتلا به اختلال اوتیسم هستند ، وجود ندارد. ماساژ برای افراد با تشخیص اوتیسم تجربه مثبتی از لمس و تماس فیزیکی را بهمراه دارد. در اکثر موارد ، درمانگر متخصص ماساژ نیازی به استفاده از تکنیک های ماساژ مخصوص یا مختلف ندارد. آنچه لازم است تشخیص اینکه افراد مبتلا به اوتیسم نیز به این روش درمانی نیاز دارند.
درمانگر ماساژ باید علاقه مند باشد تکنیک های لازم ارتباطی را برای درک و برآورده کردن نیازهای این جمعیت توسعه دهد. از همه مهمتر ، میل و تمایل آنها به دریافت خدمات ماساژ می باشد. انجام چنین کاری احتمالاً منجر به ایجاد تغییرات اساسی در ناتوانی فرد نمی شود ، اما به احتمال زیاد باعث بهبود کیفیت زندگی آنها می شود.
