اوتیسم یک ناتوانی در رشد تکاملی است که معمولا قبل از 3 سالگی شروع می شود. اوتیسم بخشی از یک گروه از اختلالات عصبی است که ممکن است شامل اختلال درارتباط و همچنین اختلال در تعامل اجتماعی و مهارت های شناختی و گفتاری باشد. اختلال طیف اوتیسم یا ASDممکن است با طیف گسترده ای از صفات مرتبط باشد که شامل موارد ذیل می باشد:
۱.فعالیت های تکراری
۲.مقاومت شدید به تغییرات در روال روزانه
۳.پاسخ های غیر معمول به چیزهایی مانند لمس
۴.ناتوانی در تعامل با محیط
۵.اختلال یکپارچگی حسی
افراد مبتلا به اوتیسم مشکلات بزرگی در ارتباطات کلامی و غیرکلامی دارند. آنها همچنین ممکن است به سختی بتوانند به طور اجتماعی ارتباط برقرار کنند. به این دلیل، گفتار درمانی بخش مهمی از درمان اوتیسم است. گفتار درمانی می تواند طیف گسترده ای از مشکلات ارتباطی در افراد مبتلا به اوتیسم را درمان کند.
مشکلات متداول کودکان اوتیستیک در زمینه گفتاری و ارتباطی چیست؟
اوتیسم می تواند روی کلام، توسعه زبان و ارتباطات اجتماعی از بسیاری جهات تاثیر بگذارد.
مشکلات گفتاری فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است:
۱.ممکن است اصلا صحبت نکنند
۲.سر و صدای ناگهانی، گریه، صدای خشن
۳.صحبت در حین موسیقی
۴.ادا کردن کلمات شبیه صوت یا آوا
۵.از آهنگ نا آشنا یا سخنرانی رباتیک استفاده کند
۶.تکرار طوطیوارصحبت های شخص دیگر که به آن اکولالیا گفته می شود(echolaliaنامیده می شود)
۷.استفاده صحیح از عبارات و کلمات ولی با تون صدای نارسا
یکی از هر سه کودک اوتیسم در تولید کلام برای ارتباط با دیگران ناتوان است و قادر به درک کلام دیگران نیز نمی باشد.
مشکلات ارتباطی :فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است یکی یا بیشتر از این چالش های ارتباطی را داشته باشد:
۱.مشکل در مهارت های کلامی به همراه تماس چشمی و حرکات چهره
۲.مشکل درک معنای کلمات خارج از متنی که آن را آموخته است
۳.حفظ کردن مطالب شنیده شده بدون درک از معنای آن مطلب
۴.تکرار طوطیوار کلمات به عنوان روش اصلی برقراری ارتباط
۵.درک کم از معنای کلمات یا نمادها
۶.کمبود زبان خلاق
به دلیل این چالش ها، کودک مبتلا به اوتیسم باید نحوه صحیح صحبت کردن را یاد بگیرد. کودک همچنین باید یاد بگیرد که چگونه از زبان برای برقراری ارتباط استفاده کند. این شامل دانستن چگونگی انجام مکالمه است. همچنین شامل درک از نشانه های کلامی و غیر کلامی از سوی دیگران می باشد مانند حالات چهره، تون صدا و زبان بدن است.
گفتاردرمانی چه نقشی را در درمان اوتیسم ایفا می کند؟
پاتولوژیست های زبان گفتاری، درمانگرانی هستند که در درمان مشکلات زبان و اختلالات گفتاری تخصص دارند. آنها با تشخیص زودهنگام و تشخیص افرادی که در معرض خطر هستند، بخش مهمی از تیم درمان اوتیسم هستند. درمانگرهای گفتار اغلب به تشخیص اوتیسم و ارجاع به سایر متخصصان کمک می کنند.
هنگامی که اوتیسم تشخیص داده می شود، گفتاردرمانگران بهترین راه ها را برای بهبود ارتباطات و بهبود کیفیت زندگی افراد انتخاب می کنند. در طول درمان، پاتولوژیست زبان گفتاری نیز با خانواده، مدرسه و دیگر متخصصان همکاری نزدیکی دارد. اگر فرد مبتلا به اوتیسم کلام نداشته باشد یا مشکل بزرگ با گفتار داشته باشد، گفتار درمانگر ممکن است جایگزین هایی برای گفتار ارائه دهند.
تکنیک های گفتار درمانی عبارتند از:
۱.گوینده های الکترونیکی
۲.اشاره کردن یا تایپ کردن
۳.استفاده از تابلوهای تصویر با کلمات، که به عنوان سیستم های ارتباطی تبادل عکس شناخته می شود، استفاده از تصاویر به جای کلمات برای کمک به کودکان اوتیستیک جهت یادگیری برقراری ارتباط با دیگران
۴.استفاده از صداهایی که کودک اتیستیک نسبت به آن حساسیت کم و یا زیاد دارند جهت تولید صدای گفتار
۵. بهبود تلفظ کلمات با ماساژ یا تمرین های مربوط به لب ها یا عضلات صورت
۶. بطور یکنواخت یا با یک وزن خواندن برای مطابقت با ریتم، استرس، و روانی جملات
فواید گفتاردرمانی برای کودکان اوتیستیک
گفتار درمانی می تواند ارتباط کلامی را بهبود ببخشد. این باعث می شود افراد مبتلا به اوتیسم توانایی خود را برای ایجاد روابط و عملکرد در زندگی روزمره بدست آورند.
اهداف خاص گفتاردرمانی عبارتند از کمک به فرد مبتلا به اوتیسم در:
۱.تلفظ صحیح کلمات
۲.برقراری ارتباط بصورت کلامی و غیرکلامی
۳.درک ارتباط کلامی و غیرکلامی،درک مقاصد دیگران
۴.برقراری ارتباط بدون ایجاد انگیزه از طرف دیگران
۵.درک زمان و مکان مناسب برای ارتباط برقرار کردن؛ برای مثال، هنگامی که می گویند "صبح بخیر"
۶.توسعه مهارت های مکالمه
۷.ایده های مبادله
۸.توسعه مهارت های ارتباطی
۹.لذت از برقراری ارتباط، بازی و تعامل با همسالان
۱۰.یادگیری مهارت خود تنظیمی
بهترین زمان برای شروع گفتار درمانی در کودکان اوتیستیک چه وقتی است؟
هرچه زودتر، بهتر.
اختلال طیف اوتیسم معمولا قبل از 3 سالگی مشهود است و تاخیر گفتار را می توان در اوایل 18 ماهگی شناخت. در بعضی موارد، اوتیسم را می توان در اوایل 10 تا 12 ماهگی شناسایی کرد. بسیار مهم است که شروع گفتار درمانی در اسرع وقت باشد، زمانی که می تواند بیشترین تأثیر را داشته باشد شروع شود.که این امر تاثیر بسزایی در جلوگیری از درخودفرورفتگی کودکان اوتیستیک و افزایش سطح هوشیاری دارد.
با شناسایی و مداخله زودهنگام، دو نفر از هر سه کودک پیش دبستانی که مبتلا به اوتیسم هستند، مهارت های ارتباطی و درک زبان گفتاری را بهبود می بخشند. تحقیقات نشان می دهد کسانی که بیشترین بهبود را دارند اغلب کسانی هستند که اکثر گفتادرمانی را دریافت می کنند.
