وقتی که آموزشی سربازی تموم شد و معرفی شدم به یگان، همون روز اول ازم پرسیدن که تخصصت چیه؟ گفتم مهندسی شیمی خوندم و برنامه نویسی حرفه ای متلب هم میکنم. گفتن آفرین مهندس! اتفاقا به این تخصص تو نیاز داریم و منو فرستادن مرز که روی یه کوه که صبح تا شب فقط نگهبانی میدادم! همونجا یه سری از نیرو های رسمی هم بودن که داشتن توی چنتا دانشگاه دورافتاده مهندسی و مدیریت میخوندن و به هم مهندس میگفتن. فرمانده فوق لیسانس داشت ولی یه دونه نامه اداری نمیتونست بنویسه و هر وقت میخواست با کامپیوتر کار کنه به یکی از سربازا میگفت که بیا کامپیوتر رو روشن کن و این نامه رو بنویس!
خلاصه روزها میگذشت و من دائم به این فکر بودم که نتیجه این همه زحمت و تلاش من توی دانشگاه و بیرون دانشگاه برای یاد گرفتن تخصص های مربوط به رشته خودم برای تبدیل شدن به یه متخصص بیهوده بوده. چون عملا دو سال نمیشه هیچ استفاده ای کرد و محیط خدمتی منم جوری بود که عملا به هیچ وسیله ارتباطی دسترسی نداشتم و اونقدری توی مرز استرس زیاد بود که زیاد هم نمیشه مطالعه کرد.
اونجا سرباز هایی هم بودن که تازه 18 سالشون شده بود و با مدرک دیپلم یا زیر دیپلم اومده بودن خدمت. با هم صحبت میکردیم و ازشون دلیل اینکه ادامه تحصیل ندادن رو میپرسیدم. توی حرفاشون نا امیدی موج میزد . میگفتن چه فایده داره درس بخونیم وقتی آینده ای نیست. وقتی که یه جوون 18 ساله اینو میگه وقتی 28 سالش بشه اون موقع چی میخواد بگه؟ بعضیاشون به شوخی میگفتن تو که دانشگاه رفتی و مدرک داری الان با کسایی داری خدمت میکنی که مدرسه شون هم تموم نکردن و از تو هم جلو هستن چون وقتی سربازیشون تموم بشه تازه 20 سالشون میشه!
این که صنعت نداریم و بازار هم رونق نداره یک طرف ماجراست، طرف دیگه عدم توجه جامعه به اهمیت مهارت آموزی هستش. جو کلی جامعه الان این شده که یا دکتر بشو یا با یه دکتر ازدواج کن یا بمیر! این که از تولید حمایت میشه و استارت آپ ها الان شدن تنها راه نجات اقتصاد کشور و همه دارن حمایت میکنن هم بیشتر شبیه یه شوی سرگرم کننده هستش. وقتی به شهرک های صنعتی شهر های مختلف سر میزنیم اوضاع یه جور دیگه ست.
خلاصه اینکه شرایط جالبی نیست . اونایی هم که تخصص و مهارتی دارن، اگه بمونن و مهاجرت نکنن، در نهایت میتونن یه جایی به عنوان یه اپراتور ساده مشغول به کار بشن. اونایی هم که مهارتی ندارن، با دیدن جو نه چندان جالب جامعه فقط بهانه میارن و از زمین و زمان شکایت میکنن!
