حالت جوگیری تقریبا برای همه مون پیش اومده. البته بستگی به این داره که در چه موقعیتی باشیم و یا چه کسی یا کسانی پیش ما باشن. ولی موضوعی که وجود داره که جو گیر شدن و تقلید از بعضی اطرافیانمون که اونا رو به هر دلیلی موفق میدونیم باعث میشه گاهی اوقات رفتاری انجام بدیم یا حرفی بزنیم که واقعا خودمون به اون اعتقادی نداریم و اونقدری این کار رو تکرار کنیم تا به بخشی از رفتارمون تبدیل بشه در حالی که ما واقعا در این حالت ها خودمون نیستیم . مثلا یه روزی در جامعه مون بحث یه خواننده مطرح میشه و عده ای طرفدار دو آتیشه و به خاطر حرف بعضی ها از اون حمایت میکنن و یه عده مخالف همه چی هم به خاطر حرف بقیه از اون خواننده متنفر میشن. موضوع خیلی ساده ست! دوست داری گوش کن، دوست نداری گوش نکن. همین! انتخاب ها اونقدری زیاد شده که همه میتونن حداقل توی بعضی از زمینه ها انتخاب های خودشون رو داشته باشن و نیازی نیست که توی جمع کسی که سلیقه متفاوتی از ما داره رو بکوبیم. شاید من خیلی به موسیقی تلفیقی یا سنتی علاقه داشته باشم اما قرار نیست کسی که رپ یا پاپ گوش میکنه و من صرفا به این دلیل که از خواننده اون خوشم نمیاد اون رو سرزنش کنم و همونطوری هم که طرف مقابل حق نداره نظرش رو به من تحمیل کنه. اشتباه ما از جایی شروع میشه که فکر میکنیم نظر شخصی ما در همه موارد صدق میکنه! و درادامه بحث های بیهوده به وجود میاد .
خلاصه این که یه کمی حواسمون باشه که خودمون باشیم و فکر نکنیم خیلی خفنیم ...
