توی کتاب هنر خوب زندگی کردن رولف دوبلی یک فصلی هست که جان کلامش اینه که پیشرفت و اتفاقات منوط به اشخاص نیستن و پارامترهای زیادی دخیلن و لزوما اگر این اشخاص نبودن بازم پیشرفت اتفاق می‌افتاد. پیشرفت‌هایی مثل لامپ الکتریکی، گوشی هوشمند و...
ممکنه با این حرف در مقیاس ادیسون و استیو جابز موافق نباشین و دلتون بخاد این افراد رو بت‌های موفقیت بدونین. ولی یادتون باشه رمز موفقیت در مقیاس بزرگ یک شرکت، آدم‌های باسابقه اون شرکت و مجموعه هستن. حضور این افراد در رده‌های میانی شرکت که چند سال از حضورشون می‌گذره و از پایین‌ترین رده شروع کردن و الان تبدیل به یک نیروی تصمیم‌ساز و باتجربه هستن رمز موفقیت یک شرکت حساب میشه. بنظرم رمز موفقیت یک شرکت چه در ایران چه در هر جای دنیا این مدیران رده میانی و باسابقه‌ی اون هستن. شاید یک روز به اهمیت این افراد که پشت مدیرعامل هستن پی برده بشه و مدیرعامل هم باید بدونه موفقیت خودش رو مدیون افراد در شرکتش هست.
موفقیت لزوما مالکیت یک کارخانه یا شرکت رو داشتن نیست و چه بسا افراد میانی قدرتمندتر از مدیرعامل باشن. پس اگر شغلی دارین و اون شغل براتون رضایتمنده هر چند مدیرعامل و مالک اون نیستین، خوشحال باشین.
