می‌خواهمت در بلخ یا توران
می جویمت در مصر یا کنعان
اسطوره پیش و پس از تاریخ
قدیسه پیش و پس از توفان
دنبال تو پیش و پس از میلاد
آواره ام در روم، در یونان
می پویمت راه گریزی نیست
مثل خلیج فارس تا عمان
می جویمت هر روز در قندوز
می یابمت هر شام در لبنان
عاشق تر از رندان عشق آباد
پر شر تر از مردان آبادان
شیرین ترین! بنشین دمی با من
با طعم تلخ چای لاهیجان
راه عبورت خرم آباد است
از زاهدان تا مرز بازرگان
می بویمت عطار نیشابور
می خواهمت خرمای خوزستان
با بودنت دربند، آزادی است
در دوریت تبریز، داغستان
یک دست من گنج ترنج توست
در دست دیگر چاقوی زنجان
می بینمت ای جان رفسنجان!
در پسته های تازه خندان
نقش تو از نقش جهان بهتر
زیباتری از قالی کرمان
خشت من از خاک تو می آید
فرقی ندارد یزد یا کاشان
دیوانه جغرافی عشقم
خون گرم چون تاریخ هرمزگان
در مشهد چشم تو جان دادم
شیرین تر از سوغات قم سوهان
چشم بد چنگیز یا تیمور
دور از تو ای معشوق جاویدان!
نامت بلند ای عشق بی پایان!
جان جهان! جانان من! ایران!
شاعر: احسان کاوه
