کاراکتر پسر درفیلم ؛ شبحی سرگردان است همانند؛ (دریفتر) که دریکی ازخانه های خالی می‌رود باشبح زنی مواجه میگردد واین زن با نیروی عشق موجودیت پیدامیکتد وبه جسم تبدیل می‌شود. کارگردان که جز پانک بودیسم ها درسینمای کره می باشددر خلال ورود پسر به خانه های مختلف که ازلحاظ سبک معماری در رده های مدرن و پست مدرن قرارمیگیرند فلسفه درونی خودش را به ببینده نمایش می گذارد و آداب ورسوم شرقی رابه تماشاگر معرفی می‌نماید.
دوربین سیال و نماهای ذهنی(سوبژکتیو) که درنیمه دوم فیلم ازpovزاویه دید ذهنی روح سرگردان پسر؛مخاطب را کاملا در جای پسرقرارمیدهد و ما انگار بااو یکی شده ایم و همراه با او درقالب روحی پریشان وآواره به این خانه های خالی و خاطرات این خانه ها سرک می کشیم و ازاین دید زدن زندگی ها و حریم شخصی آدما لذت می‌بریم همچون ادای دین به سینما و انجام تشریفات آیینی مناسک برای ورود به حریم خصوصی انسانها در تاریکی جنین گونه سالن سینما.
این فیلم ازمتفاوت ترین عاشقانه ها در تاریخ سینما ست که با نشانه ها و تصویر مفهوم عشق مثلی رابه تصویر می کشد واز کمترین کلام و مکالمه برخورداراست.عشاق با نگاه خیره و اشارات نظر باهم ارتباط می گیرند و عشق بازی می‌کنند. یکی اززیباترین سکانس های فیلم؛عشق بازی دوکاراکتر اصلی از پشت دیوار حمام می باشد که معشوقه در وان قرارگرفته است و کاراکتر پسر ازپشت دیوار انگار بدن معشوق را می‌تواند حس و لمس کند ودرآغوش خود گیرد. در بحث کارگردانی نیز،کیم کی دوک با اشرافی که به آیین های ذن؛بودیسم دارد توانسته با به کارگیری نماهای ثابت و بلند و ترکیب بندی های زیبا هندسی و استفاده از موسیقی ذن؛ فیلمی مدیتیشن گونه بسازد که هم ذهن و جسم تماشاگر رادرگیرخود میکند و هم به آرامش روحی و روان می رساند .
پی نوشت:
نگاه خیره؛چشم چران gaze
دریفترdrifter=انسان آواره؛ روشنفکر تنها که از نقاشی های کاسپارفردریش می‌آید مردتنهایی که پشت به ببیننده دارد و به اعماق و ژرفا خیره شده است.
