در این آشفته بازار #سینمای جهان و نبود تولیدات درخور و ماندگارچون گذشته ،دیدن فیلم #صراط #اولیور_ لاسه،غنیمتی گرانبها و ارزشمند ست که می تواند ببیننده را به مدت ۲ ساعت از زندگی روزمره ،، مشکلات و مصائب زندگی امروز جداکند. تماشاگر با نگاه کردن این فیلم به تجربه حسی غریبی میرسد ، صراط به معنای پلی میان دو جهان بعدازمرگ بین مسیر دوزخ و برزخ است که نشأت گرفته از پل چینود در فرهنگ ایرانی،زرتشتی ست. با نمای بسته چند نفر که در حال بستن و تنظیم کردن باندها و بلندگوهای پرقدرت پخش کننده صدا هستند آغاز می شود،در پلان بعدی با نمای بازتر، ما متوجه چند تا باند موسیقی قوی که در دل صحرای مراکش قراردارند هستیم،ازهمون پلانهای ابتدایی، کارگردان با این نوع قاب بندی تکلیفش را بامخاطب روشن می کند،
با فیلم معمولی سروکارندارد. گروهی از دوستداران #موسیقی و هپی های امروزی دور ازهیاهوی شهر ،در سکوت طبیعت، فستیوال گروهی برگزار کرده اند، در حال جذبه عرفانی هستند.در این بین رقص و جذبه افراد حاضر، مردی میان سال با پسرکوچکش با نشان دادن عکس در میان جمعیت از دختر گم شده ش پرس و جو می کند.
تا اینجای قصه،ببیننده با فیلم سادهی مواجه اس که به نظر می رسد داستانی درباره موسیقی و فستیوال گروهی ، یافتن دختر گمشده میباشد،.
باورود نظامی ها به صحرا، این نظم و آرامش ازبین رفته و فستیوال برهم می ریزد.کاراکتر اصلی داستان،پدر، به همراه چند نفر دیگر از علاقه مندان موسیقی راهی سفری دشوار و پرخطر می شوند که اساس فیلم را پی ریزی می کند.ازنیمه دوم فیلم ،تمام ورق داستان برمی گردد،تماشاگر با فیلمی درگیرس که بی رحم،#روانی کننده اس، موجب #شوک به مخاطب می شود .
فیلم صراط با اتفاق های پرسرهم و پیش بینی نشده ادامه پیدا میکند که ببینده را تامرز فشار روحی روانی میبرد و نفس اورا درسینه حبس می کند،
در ادامه قصه اتفاقات تلخ و عجیبی برای شخصیت های قصه رخ می دهد که بارها به خود میگویند چرا به این برزخ و مغاک ویرانگر پاگذاشته اند،...
لاسه با انتخاب لوکیشن درست، صحرا که به نوعی می توان کاراکتر آنتاگونیست برشمرد،با استفاده از نماهای باز و لانگ شات های بیابان که گویی کاراکترها را در خوداسیر نموده ، همچنین چیدمان آنها در لبه قاب، ترکیب بندی در وسط کادر، حس انزوا و گرفتارشدن آنها در برهوت بی انتها صحرا را به خوبی به تصویر می کشد. اولیور لاسه توانسته فیلم برجسته ای بسازد که با ساختار روایی پرتعلیق ، و فرم بصری درستی که برای روایت داستان فیلمش برگزیده ،تماشاگر را روی صندلی اش میخکوب کند.
همچون جادوگری ،بیننده را با تصاویرچشم نوازش مسحور و حیران نماید ،،ناگفته نماند که موسیقی متن وهم آلود و اگزوتیک کمک شایانی به فضاسازی و هذیانی بودن اتمسفرفیلم کرده ست.
.......... ................... .............. ............. ........
این فیلم با پایان یافتنش ،در ذهن تماشاگر دوباره آغاز میشود و اورا با سوالات هستی شناختی زیادی که در ذهنش شکل گرفته ، به حال خود رها می سازد.
نویسنده:احسان خوشخو
.
