نگاهی به #فیلم همسر چایکوفسکی

#عشق دیوانه وار و نافرجام دختری سرگشته و حیران به #موسیقی‌دان بزرگ و نابغه و عاری از عشق متعارف ؛ که این اشتیاق و میل سوزان؛  موجب انحراف او می گردد.
#قصه اززوایه دید دختر عاشق طبقه متوسط ایوانینا؛روایت می‌شود؛ ببیننده با درد ورنج های عشقی جنون آمیز و نادرست با بازی قدرتمند و باور پذیر و هیستریک #بازیگرزن فیلم(آلیونامیخاییلووا) همراه و سمپات می‌شود و فرجام این عشق ناهمگون را دنبال می‌کند.
#فیلمبرداری قدرتمند درخدمت داستان؛ فضاسازی تاریخی ؛طراحی صحنه قوی؛تصویر نگاتیو گونه باتنالیته رنگهای سرد و خاکستری ؛گرین دار؛#نورپردازی شاعرانه با شمع و چراغ های گردسوز که منجر به قاب های نقاشانه شده است؛؛ تماشاگر را به سفری خیال انگیز به قرن هیجدهم روسیه و حال و هوای آن دوران می‌برد گویی که در رمان های #داستایوفسکی سترگ در حال قدم زدن است.

بازی باور پذیر و قدرتمند زن که نقش ایوانینا رابه #زیبایی هرچه تمامتر ایفانموده و از پس این کارکتر چند وجهی و سخت برآمده است.به ویژه در بخش های که کاراکتر به# جنون ؛# دیوانگی کشیده می شود از نکات قابل توجه فیلم است؛همچنين سکانس ابتدایی فانتزی گونه آن که #چایکوفسکی آهنگساز فقید؛ازمرگ برمی‌خیزد و به کسانی که اورا دیده اند سرزنش گرانه می‌نگرد؛ودوباره به تابوت بازمی‌گردد.

در سکانس درخشان پایانی  فیلم؛ کارگردان؛؛
به زیبایی توانسته درون پرآشوب و ملتهب زن؛ امیال جنسی سرکوب شده اورا با میزانسن های تئاتری و حرکت سیال گونه دوربین به شکل کابوس های تیره و تار  در هیبت مردانی  برهنه که انگار با حرکات و چیدمان # باله در ذهن پریشان حال زن# رقص کنان می آیند و می‌روند به قاب #دوربین بکشد؛  که این ذهنیات و اوهام اورابه جنون و دیوانگی می کشانند و در آخر  داستان؛زن در تیمارستان بستری شده و جان می سپارد.
کارگردان #سربرنیکوف نسبت به فیلم قبلی اش بنام ؛تب پتروزوف؛درامی درخشان و تامل برانگیز بسازد که مخاطب را به تعمق و تامل در پیچیدگی‌های ذهن آدمی و عشق وا می دارد وبا سفری روانکاوانه در باب عشق همراه می‌کند.