نوشته بود که تو هیچوقت نمیفهمی که چقدر قوی هستی تا وقتی که قوی موندن تنها راهت باشه. از صبح که این جمله رو خوندم از ذهنم بیرون نمیره. فکر میکنم تنها راهی که الان جلوم هست همین قوی موندنه و احتمالا برای خیلیای دیگه هم همین باشه.
اگر برگردیم به گذشتههامون، همهی ما تجربههای سختی و داشتیم و ازش بالاخره بیرون اومدیم، حتی اگر جای زخمش باقی مونده باشه که به نظرم اون جای زخم میتونه یادآوری کنه که چقدر قوی بودیم. پس با وجود همهی مشکلاتی که پیش رومون هست و فارغ از اینکه چقدر سخت باشن، ما این توانایی و داریم که ازش بگذریم. شجاعت این نیست که نترسیم، شجاعت اینه که ادامه بدیم حتی اگر خیلی ترسیده باشم. مهمترین چیز اینه که تسلیم نشیم و جلو بریم.
پس قوی بمونیم :)
