برگردم به اول دانشگاه، چیکارا میکنم و چیکارا نمیکنم (اندک تجربه)
خب روی حرفم به دوستان رشته های مهندسی مخصوصا رشته مهندسی کامپیوتر هست. (البته تمامی بچه ها با هر رشته ای هم میتونن این پست رو بخونن). این پست قراره از تجارب بقیه و تجربه خودم که بدست آوردم، مغز کلام رو دربیارم و براتون بگم. امیدوارم به دردتون بخوره :)
دو قسمت میکنم و یه قسمت برای دوستانی که میخواین سریع نکات رو بخونن و دومی برای دوستانی که حوصله دارن و میتونن نکات رو کامل تر و توضیحاتش رو کامل بخونن :)
این پست توی فاز اول انتشار هست و دلیلش اینه بیشتر بچه ها کنکوری بودن یا سال اولی هستن. گفتم تجربه هارو اشتراک بزارم و فاز دوم و اصلی این پست انشالله بعد کنکور ارشد (اسفند ماه امسال) نوشته و انتشار خواهد یافت و یک پست جدا متصل به این پست خواهد شد که دقیق تر وارد جزئیات میشیم.
قسمت اول: توضیح خلاصه وار نکات (برای اونایی که عجله دارن)
یادگیری زبان انگلیسی رو شروع کنید.
از یوتیوب، یودمی، کورسرا و ... برای یادگرفتن استفاده کنید.
تقلب در دروس به درد نخور و معارف یا کم وقت گذاشتن براشون.
سعی کنید هدفتون رو سریع پیدا کنید.
اهمیت ویژه گذاشتن برای دروس مهم و کاربردی.
مشارکت و تشکیل تیم و پروژه تیمی.
رفرنس نخونید اگه علوم پایه نیستین (نیاز به خواندن توضیح)
یادگیری زبان کشور مقصد کنار زبان انگلیسی در صورت لزوم.
پارتنر یا دوست همون ترم های اول یافت میشه (نیاز به خواندن توضیح)
توی کلاس ها ردیف اول بشینید و از سوال پرسیدن یا جواب دادن نترسید.
خودتون رو با پروژه ها و سطح علمی به استاد نشون بدید.
غصه نمره رو نخورید ولی به استاد اعتراض کنید.
از تایم های وسط کلاس استفاده کنید.
از گردش و تفریح دوری نکنید.
تا جایی که میشه بگید بخندید و از اخبار منفی دور باشین.
تلاش کردن خودت رو به چشم سرمایه گذاری ببین.
سعی کنید دوستان و اطرافیانتون رو هم لول و حتی بالاتر از خودتون انتخاب کنید.
به خودتون ارزش قائل بشید. هر جایی نرید. هر کاری رو نکنید.
مواظب شوک یا موذب شدن اول ترم باشین (نیاز به خواندن توضیح)
در آخر یه تصویر ذهنی از آیندتون داشته باشین.
قسمت دوم: توضیح کلی در مورد نکات (برای اونایی که حوصله دارن)
زبان انگلیسی رو حتما شروع کنید و یاد بگیرید. نیاز نیست همین فردا آزمون تافل/آیلتس بدید. مهم یادگرفتن زبانه. مهارت reading و listening اولویت اول بزارید و بعد writing و speaking. توی این زمانه و مخصوصا آینده نزدیک، هر چقدر علم داشته باشین ولی زبان انگلیسی بلد نباشید به نظرم یه نویسنده فلج حساب میشین. میتونید بلاخره بنویسید ولی ...
دانشگاه اصلی و جایی که علم یاد میگیرین یوتیوب، یودمی، کورسرا هست براتون. برای درس های دانشگاه هم سایت های ایرانی مثل مکتب خونه، فرادرس. ولی توصیه اکید میکنم از سایت های خارجی کورس تهیه کنید و با برنامه منظم اون رو جلو ببرید. کانال و سایت های یوتیوب دانشگاه های مطرح جهان، هاروارد، استنفورد، MIT و بقیه دانشگاه ها توی رشته های مختلف.
توی امتحانات الکی، مثل دروس معارف، دروسی که کلا توی کنکور نیست و عملی هم نیست و اصلا به درد آنچنانی نمیخوره، تغلب کنید. یا وقت کمی صرف این دروس کنید. قدر وقت رو بدونید دوستان.
از اول سعی کنید هدفتون رو پیدا کنید. میخواین بعد اتمام کارشناسی چیکار کنید؟ اهداف مختلفی وجود داره مثل: ادامه تحصیل و اپلای کردن، مشغول به کار شدن، ادامه تحصیل در ایران و اهداف دیگه. هر چقدر سریع تر هدفتون رو پیدا کنید، همونقدر جلوتر میوفتین توی زندگی خودتون.
برای دروس مهم و کاربردی که توی بازار و صنعت به کار میاد اهمیت ویژه ای بالاتر از نمره گرفتن بدید. پروژه های نهایی یا عملی این دروس رو وقت و دقت مناسبی براشون خرج کنید. از جیبتون نمیره.
از مشارکت توی کار های گروهی مثل پروژه های گروهی خودتون رو دریغ نکنید. فاز عقاب تنها نگیرید. یکی از مهم ترین کاربرد های دانشگاه، ایجاد شبکه کاری و دوستی و یافتن تیم یا همکار هست.
اگه رشته اتون یه جوری هست که مربوط به علوم پایه نمیشه، ترجیها رفرنس نخونید و به جای اون، کلی دوره هست هم رایگان و هم پولی، وقت بیشتری رو به اونا بدین و بیشتر به صورت عملی اون کار رو پیگیری کنید. ولی اگه مربوط به علوم پایه میشه بله رفرنس خوندن جز اولویت باید باشه. مثلا اگه مهندسی کامپیوتر هستین یا مواد متالوژی یا ... لزومی نداره 4 جلد لیتهلد یا 2 جلد هالیدی رو بخونید.
اگه قصد دارین به کشور هایی غیر زبان انگلیسی اپلای کنید، کنار زبان انگلیسی یا بعد اون، اون زبان رو شروع کنید و بخونید. هر کجا که میخواین برید حتی چین، باید زبان انگلیسی بلد باشید و کنار اون، زبان کشور مقصد. چون زبان انگلیسی جدا از کشور هاست و باعث میشه بتونید با کل جهان حرف بزنید.
از همون اول ترم اول اگه پارتنری رلی چیزی پیدا کردین، سعی کنید هم سو با اهدافتون باشه. مثلا هر دوتاتون علاقه مند به اپلای باشین. هر دوتاتون کار کردن رو دوست داشته باشین و ... چون اگه پارتنر ساز مخالف بزنه، متاسفانه یه سنگ جلو راه موفقیت خودتون حساب میشه. یادتون باشه (به پسر ها میگم) سی سالتون شد ازتون نمیگن داداش چند تا دوس دختر داشتی، ازت میپرسن کارت چیه چیا داری. این 4 سال خیلی سریع میگذره و میره. اگه تلاش گنی و از لذت های مختلف بزنی، نتیجه اش رو میبینی. من مخالف رل زدن های اینجوری نیستم ولی سعی کنید هر کاری میکنید، به سود و آینده اش هم فکر کنید. امروز با ایشون هستید آیا فردا هم باز با ایشونید؟ خوب به این حرف فکر کنید.
توی کلاس سعی کنید ردیف های اول بشینید حتی شده بهتون بگن خایه مال یا دسمال کش و اینا. ردیف اول باعث میشه جلوت کسی رو نبینی و تمرکزت بالا میشه. دوم اینکه راحت تر میتونی جواب استاد رو بدی یا سوال بپرسی. سوم اینکه هر چه به تخته نزدیک تر باشی، کمتر فکرت به لامپ و پروژکتور و بلوز دوست جلوت مشغول میشه. از دست بلند کردن یا سوال پرسیدن اکیدا نترسید. حتی سوالتون مسخره باشه یا ساده. همین سوال جواب توی کلاس باعث میشه ذهن باز تر بشه. استاد شمارو بشناسه.
سعی کنید توی پروژه ها و ارائه افراد اول باشید و مشارکت و انگیزه خودتون رو به استاد نشون بدید. اینا باعث میشه آینده استاد شمارو بشناسه و کارتون خیلی راحت تر میشه.
احتمال زیاد خواهید دید اغلب اساتید به اغلب دختر ها، حتی آگاه هستین سطح علمی شون کمتره، نمره بیشتری خواهند داد. غصه نمره رو نخورید ولی به استاد اعتراض کنید. (البته جنسیتی نکردم هممون این رو تو دانشگاه دیدیم. به دختر ها بر نخوره. بله هستن دخترایی که واقعا تلاش میکنن)
از تایم های وسط کلاس استفاده کنید. اگه کتابخونه دانشکده اتون داره برید مطالعه کنید. یا بخوابید. خلاصه بیهوده با گیم و چت و اینا نگزرونید.
از گردش و تفریح دوری نکنید. حتما هفته ای یا ماهی یه بار بیرون برید با دوستان. وسط کلاس ها برید بشینید حرف بزنید. خیلی فاز عقاب یا سیگما نگیرید. اگه اینجوری برید جلو دانشگاه براتون زایشگاه میشه و 4 سال با بدبختی و افسردگی پا به کلاس خواهید گذاشت.
همیشه بگید و بخندید و تا جایی که ممکنه از اخبار منفی و استرس دوری کنید. ورزش رو یادتون نره. همه این کار هارو به چشم سرمایه گذاری ببینید.
شما که ورزش میکنی. شما که درس میخونی. شما که وقت میزاری و یه دوره رو تموم میکنی. شما که زبان یاد میگیری. شما که میخوابی حتی، همه اینها رو به چشم سرمایه گذاری ببینید. اینجا پول، عمرتون هست.
سعی کنید دوستان و اطرافیانتون رو هم لول و حتی بالاتر از خودتون انتخاب کنید. قطع به یقین میگم اگه دوستان قوی تر از خودتون، تو موضوع کاری، درسی، روابط و ... حتما پیشرفت خواهید کرد.
به خودتون ارزش قائل بشید. هر جایی نرید. هر کاری رو نکنید. با هر آدمی نشینید. هر حرفی رو نزنید. هر چیزی رو نگاه نکنید. هر رفتاری رو از خودتون نشون ندید.
احتمالا چون تو ایران تا اونجایی که اطلاع دارم دبیرستان ها تک جنسیتی هستن. وقتی وارد دانشگاه (به جز فرهنگیان) میشید، شاید یه شوک یا موذب بودن بهتون دست بده. سه حالت پیش میره: اول اینکه بعد یه مدت عادی میشه و چیزی نیست. دوم اینکه با یه نفر دوست میشین و هر کلاس هارو با هم میرید و باز چیز خاصی پیش نمیاد. حالت سوم، کسی رو پیدا نمیکنید و فشار میاد بهتون و میاین خونه و با پورن تخلیه میکنید. همینجا باید بگم اصلا و ابدا سمت پورن نرید. شاید خیلی دیر عوارضش رو ببینید و چند سال اوکی باشین ولی پورن تمام اهداف، زندگی، مغز، دارو ندارتون رو ضرب در صفر که هیچ، ضرب در یه عدد فوق منفی میزنه. در ادامه از پورن و میزان کثافت بودنش پست خواهم گذاشت. خیلی مواظب باشین.
در آخر یه تصویر ذهنی از آیندتون داشته باشین. میخوان چیکاره بشین. میخواین توی موضوعات مختلف به چه سطحی برسین. مثلا اقتصادی، حرفه، علمی، روابط، و ... اگه میخواین کنکور بدین مثلا مهندسی کامپیوتر ارشد، حتما از همون سال اول شروع به خوندن کنید که قطع به یقین نتیجه اونی که میخواین میشه. امیدوارم که به خواسته هاتون برسید دوستای گلم.
امیدوارم این تجارب اندک به دردتون بخوره و مفید باشه براتون🤍 اگه پیشنهادی، انتقادی، دعوا و جنگی، تشکر و سلامی، یا تجربه ای جدا از گفته های این پست دارین میتونید از طریق کبوتر کامنت، بفرستین و میرسه دستم و چه بسا پست رو بروزرسانی میکنم و تجربه های بقیه دوستان رو هم اضافه میکنم :)
پیام بازرگانی🎥: پورن = کبد چرب، بی صدا یهو یقه ات رو میگیره و نمیدونی از کجا خوردی...