?
متن حکایت:
یکی از حکما شنیدم که می گفت:هرگز کسی را به جهل خویش اقرار نکرده است،مگر آن کسی که چون دیگری در سخن باشد؛هم چنان نا تمام گفته،سخن اغاز کند.سخن را سر است ای خردمند و بن میاور سخن در میان سخنخداوند تدبیر و فرهنگ و هوش نگوید سخن تا نبیند خموش
شنیدم که فرد حکیمی می گفت: هرگز کسی به جهل و نادانی خودش اعتراف نمی کند مگر کسی که در هنگام صحبت کردن فرد دیگر، زمانی که هنوز صحبت او به پایان نرسیده، شروع به حرف زدن کند.
معنی شعر: ای انسان خردمند(با طعنه) سخن کسی که در حال صحبت کردن است مهم است و نباید در میان سخن کسی سخن بگویی.
کسی که صاحب هوش و کمالات است، تا زمانی که طرف مقابل سکوت نکرده، شروع به صحبت نمی کند. منبع: سایت عینکی
