مطلع غزل 1372:
این بار من یک‌بارگی در عاشقی پیچیده‌ام
این بار من یک‌بارگی از عافیت بُبریده‌ام...
بیت 18: پوسیده‌ای در گور تن، رو پیش اسرافیل من
گو بهر من در صور، کز گور تن ریزیده‌ام
(غزلیات شمس تبریزی، 1390، تهران: خانه‌ی هنرمندان، ص481، )
برداشت از: ﴿وَتَرَكْنَا بَعْضَهُمْ یوْمَئِذٍ یمُوجُ فِی بَعْضٍ وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَجَمَعْنَاهُمْ جَمْعًا﴾ کهف(18)/99
(و در آن روز (که جهان پایان می‌گیرد)، ما آنان را چنان رها می‌کنیم که درهم موج می‌زنند؛ و در صور [= شیپور] دمیده می‌شود؛ و ما همه را جمع می‌کنیم!)
