معرفی کتاب: مزه شناس نوشته لو ونفو ترجمه مرضیه بهرادفر انتشارات ققنوس
حوصلۀ سرگروه هم دیگر سر رفته بود:« یعنی هیچ کاری نیست که تو بلد باشی انجام بدهی»؟ « بلدم، بلدم، سرگروه من می توانم برای دیگران میان وعده بخرم. همۀ اغذیه فروشی های سوجو را مثل کف دستم می‌شناسم.»
با این خلاصه من که همیشه از کتاب ها و داستان ها و فیلم هایی که به غذا ربط داشته باشد خوشم می‌آید، جذب عنوان شدم و کتاب را از#سورن _بوک سفارش دادم. اما با خواندن کتاب پرت شدم به سال‌ها پیش زمانی که کتاب های خانم #پرل_باک نویسنده آمریکایی را ازوقایع چین اواخر دوران امپراطوری سلسله هان و جنگ‌های منچوری می‌خواندم.
داستان هایی از یک سرزمین پهناور با تمدنی عظیم اما ناشناخته که درونگرایی خاصش باعث شده بود که چهره و وجهه ای کاملاً متفاوت در دنیا داشته باشد. با خودم گفتم شاید از طریق غذا بتوانم بخشی از سوالاتم را از این فرهنگ پاسخ بگیرم. اما ...
کتاب از خلال داستان غذا تغییرات حین و بعد از انقلاب کمونیستی چین را روایت می‌کند. همان تغییرات آشنا که در ذات هر حرکت انقلابی هست و دگر برای تو آشناست. فردی که خشمی فرو خفته از کس یا کسانی دارد و انقلاب برایش محملی می شود برای عقده گشایی و بعدها خودش هم ملعبه چنین بازی می‌شود.
دوران انقلاب و پسا انقلاب و رفتارهای هیجانی انقلابیون و عقده گشایی ها بسیار آشنا و جالب توجه می‌باشد. اما روایت سرد و بی روح کتاب کمی نا امیدم کرد نمی دانم از نویسنده است یا مترجم( تازگی ها که کار ترجمه و ویراستاری را می‌آموزم بسیار بسیار خواندن یک متن برایم سخت تر شده است).
داستان روایتی یکنواخت از ادوار مختلف است که برای جمعیت فراوان چین غذا و تهیه غذا با کیفیت برایشان بسیار دشوار است. شخصیت اول داستان خودش اهل غذا نیست در نتیجه غذا را فقط برای فرو نشاندن حس گرسنگی می‌داند و بس و بیش از آن را حرکتی در خلافت جهت فکری و آرمانخواهی اش می‌شمارد. اما در مقابل شخصیت اصلی داستان به زعم من جوزیه_ مزه شناس قرار دارد که رابطه اش با غذا ورای سیر شدن است و با آن به نوعی عشقبازی دارد.
البته در خود کتاب گفته که پی فهرست عناوین غذاها نباشید اما هرآنچیزی را که من در غذاهای چینی در فضای مجازی هم جستجو می‌کنم چندان برایم هوس انگیز نیست . مخصوصا غذایی مثل تخم مرغ صد ساله و یا غذای سه لایه که کفتری داخل مرغ و مرغ داخل غاز با دورچین تخم بلدرچین که واقعاً تجسمش هم تمرکزم را از خواندن کتاب برداشت.
به هرحال برای شناخت چین هر نوشته ای می تواند کمک کننده باشد و چه چیزی بهتر از غذا که فرهنگ و سیاست و ذائقه یک ملت را به مخاطب نشان می‌دهد.
این نقد نیز می‌تواند به شما کمک کند.
