سفرنامه ژاپن ( قسمت دوم)

همچنان در حال توکیو گردی

روزمونو با رفتن به منطقه آکیهابارا (Akihabara )، محله ای بسیار پررونق و درخشان شروع کردیم جایی که به محله الکترونیکی هم معروفه از انیمه و مانگا گرفته تا فیلم ها و بازی‌های ویدیویی متنوع، همه رو میتونی اونجا پیدا کنی حتی اگه به این چیزها هم علاقه ای نداشته باشی با قدم به زدن در اون فضا به وجد میای و محو جذابیتش میشی...

راه های رسیدن به این منطقه هم زیاده و چندین ایستگاه مترو وجود داره که میتونیم خودمون رو به اونجا برسونیم اما ما خود ایستگاه Akihabara پیاده شدیم و وسط محله سردرآوردیم و از سرو صدای بازی های دیجیتالی و تبلیغات کارتونی مطمئن شدیم که درست اومدیم.

یکی از جاهایی که میدونستم حتما توی این منطقه باید سربزنیم کافه ای بنام Owl Cafe Akiba Fukurou بود که میشد زمانی رو در کنار جغد ها گذروند و تجربه ای بسیار جدید و متفاوت داشت، البته توی اون کافه فقط نوشیدنی سرو میشه و باید حتما از قبل رزرو کرد.

بعد از گشت و گذار در منطقه آکیهابارا و تماشای مردمی که در حال گیم بازی و خرید انواع کتاب های کمیک معروف بودن، بسمت ایستگاه مترو حرکت کردیم و به منطقه عیان نشین گینزا ( Ginza ) راه افتادیم

گینزا، یکی از مناطق معروف توکیو و ژاپن هستش که جزو محله های تجاری و تفریحی شهر محسوب میشه از بوتیک های لوکس گرفته تا تئاتر و نمایش های سنتی ژاپنی، از گران قیمت ترین کالاهای دنیا تا صنایع دستی ژاپن بهترین ها رو میشه اونجا پیدا کرد و دید.

البته که بهترین تایم برای گذروندن وقت در اون محله، غروبه که بخاطر نورهای نئونی تابلوهای شهر، فضایی جذاب و متفاوت تری رو ایجاد میکنه، ولی ما یه جورایی کله صبح اونجا بودیم و باز هم از دیدنش لذت می بردیم در حالیکه از خیابان چودوری (Chuo dori)، اصلی ترین و معروف ترین خیابان محله گینزا، بهترین محل برای پیاده روی و تماشای حال و هوای مردم ژاپن، عبور می کردیم رسیدیم به تئاتر کابوکی زا (Kabuki za) قدیمی ترین و معروف ترین سالن تئاتر ژاپن و بهترین مکان برای تماشای نمایش کابوکی (نوعی رقص سنتی و کلاسیک ژاپنی).... که البته ما به دیدن ساختمان تئاتر بسنده کردیم.

همچنان که در گینزا قدم میزدیم کم کم به سمت Tsukiji market بازار ماهی فروشان که ظاهرا به بزرگترین بازار ماهی جهان معروفه حرکت کردیم همونجا تصمیم گرفتم که وارد بازار نشم چون خیلی شلوغ بود و سرپوشیده، و بهتر بود برای پیشگیری از ابتلا به کرونا از رفتن به داخل بازار صرف نظر کنم اما شروع کردیم به گشتن در فضای بیرونی بازار که بنظرم جایی جذاب تر از داخل بود کوچه پس کوچه های باریک و تو درتویی که انواع غذاها و خوراکی های دریایی رو پیدا می کردی غذاهای خیابانی ای که با اونچیزی که در روزهای قبل دیده بودم تفاوت داشت و غیر قابل خوردن تر بود!!

از همونجا مسیرمون رو بسوی باغ های هاماریکیو (Hamarikyu gardens) تغییر دادیم باغ هایی که مربوط به تقریبا 80 سال پیش میشه. هنگام ورود به باغ، مسئول فروش بلیط دو تا گزینه پیش رومون گذاشت اول اینکه با پرداخت مبلغ 300 ین وارد باغ بشیم و یا اینکه با پرداخت 400 ین علاوه بر باغ های Hamarikyu میتوینم از باغ های Kyu shiba rikyu هم دیدن کنیم خلاصه با خرید بلیط وارد باغ شدیم درحالیکه نقشه ای از باغ ها رو بهمون داده بودن تا بدون از دست دادن بخشی از آن، بتونیم از کل باغ لذت ببریم نکته جذابی که توی این باغ میدیدی تقابل طبیعت زیبا و ساختمان های مدرن ساخته شده بدست بشر ( البته بیرون از فضای باغ) بود که بنظرم باعث جذابیت اون میشد.

خیلی شلوغ نبود، برای همین براحتی میتونستیم از هرقسمت که میخواستیم دیدن کنیم باغ انقدر بزرگ و دیدنی بود که میشد ساعتها وقتمون رو اونجا بگذرونیم چندین اقامتگاه و استراحتگاه سنتی بهمراه دکه های اغذیه فروشی هم در وسط اون قرارداشت.

یه قسمت جالبی که خیلی از ساختمان های سنتی و قدیمی ژاپنی داره ناودون هایی هست که بشکل زنجیره ای از ظرف های کوچک، ساخته شده و هنگام بارش باران، آب از روی شیروانی به نحو خیلی زیبایی از اون ها خارج میشه.

کم کم از در دیگه پارک خارج شدیمو پیاده بسمت معبد Zojoji و برج معروف توکیو که در انتهای مسیر معبده راه افتادیم تقریبا 20 دقیقه طول کشید تا با گذر از خیابان طویلی که پر از کافه و رستوران و مغازه های متنوع بود به مقصد رسیدیم.

معبد زوجوجی ( zojoji temple ) سردم دار معابد بودایی ژاپنیه و تقریباً مربوط به 400 سال پیش میشه و خیلی از مراسم های خاص توی همین معبد برگزار میشه، سبک و سیاق ساختمان معبد بیشتر منو یاد کاخ های امپراطوری کره مینداخت و کمی متفاوت تر از معابد دیگه بنظر می رسید.

یکی از اصلی ترین قسمت های معبد که دلیل خاص بودن و شهرتش هم هست وجود تعداد زیادی مجسمه های کوچیک سنگی کلاه و پیش بندداره که قسمتی از معبد رو بطور کامل پر کرده بود به این مجسمه ها جیزو (Jizo) میگن که در آیین بودا نماد نگهبان کودکان است مخصوصا کودکانی که قبل از پدر و مادرشون از دنیا رفته اند اکثر این مجسمه ها هم توسط همین پدر و مادرها به معبد آورده شده که دعا میکنند بودای مقدس از بچه هاشون محافظت کنه.

بعد از کمی چرخیدن در حیاط معبد، از آنجا خارج شدیمو بسمت برج توکیو (Tokyo tower) حرکت کردیم ،برج 327 متری که دومین سازه بلند توکیو هستش که در ساخت اون از برج ایفل الهام گرفتند و کمتر از صد ساله که از ساختش میگذره...

و اما روز دیگر و مقصد دیگر....

راهی جزایر مصنوعی توکیو بنام اودایبا (Odaiba) در جنوب توکیو شدیم جزایری که بدون شک، جذابترین و زیباترین قسمت ژاپن محسوب میشه از کپی دقیق مجسمه آزادی نیویورک و پل بزرگ رنگین کمان (Rainbow bridge) تا اسکله و ساحل اودایبا از ساختمان تلویزیونی فوجی و نمایشگاه تویوتا تا لوکس ترین مراکز خرید ژاپن و بالاخره جذابترین قسمت آن موزه هنرهای دیجیتال (teamlab borderless )، همه اینها رو میشد در جزایر اودایبا دید جایی که اگه حتی از صبح تا شب رو اونجا بگذرونی آخرش باز هم بخشی از اون رو از دست دادی.

با اتوبوس خودمون رو به اونجا رسوندیم و اولین جایی که رفیتم نمایشگاه تویوتا بود که چندین خودرو رو اونجا گذاشته بودند که بدون پرداخت هزینه میتونستی بصورت نمادین اون رو برونی و توی نظر سنجیشون شرکت کنی.

از درب خروج که اومدیم بیرون به فاصله 100 متر، موزه هنرهای دیجیتال ژاپن (teamlab borderless ) بود، با پرداخت مبلغ 3200 ین ( معادل 30 دلار ) بعنوان ورودیه، وارد موزه شدیم خیلی ذهنتون رو نبرید سمت موزه هایی که تابحال دیدید اینجا جایی متفاوت تر و فراتر از اون چیزی بود که تصور میکنید موزه ای بدون مجسمه‌ و نقاشی‌ یا اشیاء قدیمی، یک موزه سه بعدی با فضای ۱۰ هزار متر مربع که تصاویر با کمک ۵۲۰ کامپیوتر و ۴۷۰ پروژکتور ساخته شده موزه ای تماماً با نور و هنر دیجیتال، در محیطی کاملا تاریک و سیاه که روی دیوارها، زمین و سقف تصاویر رو میدیدی اینجا بزرگترین موزه در سبک خودش توی جهانه و تنها موزه ایه که بازدید کننده ها رو ترغیب میکنه تا به آثار هنری دست بزنن چون با تماس و لمس اونها، تصاویر تغییر شکل و رنگ میدن.

موزه‌ی هنر دیجیتالی توکیو از 5 بخش اصلی که به هم متصل هستن تشکیل میشه در مورد هرکدوم ازین بخش ها ساعت ها میشه صحبت کرد اما یکی از جذابترین بخش های این مجموعه بخش Crystal world هستش، جایی پر از نور و شیشه که چیزی مثل بارش کریستال رو شبیه سازی کرده، حتی قسمتی بنام چای‌خانه (En Tea House) وجود داشت که می تونستیم اونجا استراحت کنیم و همانطور که با بقیه معاشرت می کردیم چای بنوشیم و جالب تر اینکه درون چای ها شکوفه های دیجیتالی میدیدی که اگر فنجون رو تکان می دادیم، گلبرگ‌های اون پراکنده می‌شدن.

خلاصه جای تکرار نشدنی ای بود انگار وارد یک دنیای جدیدی شده بودیم.

بعد از قریب به 4 ساعت از موزه خارج شدیم و به سمت مجسمه آزادی که عیناً از روی نمونه آمریکاییش ساخته شده بود حرکت کردیم پیاده کمتر از 15 دقیقه راه بود مجسمه ای که دقیقا در ساحل اودایبا قرارداشت از همونجا به راحتی میشد پل رنگین کمان که از خلیج توکیو عبور میکنه رو تماشا کنی پلی که هنگام غروب آفتاب بخاطر چراغانی و نورپردازی متفاوتش که از انرژی خورشیدی استفاده میکنه زیبایی وصف نشدنی ای داره و بعد ازون در مسیر برگشت به طرف ایستگاه اتوبوس، دقایقی رو هم داخل مرکز خرید ونوس فورت بخاطر محیط متفاوتش گذروندیم و سپس به خانه برگشتیم.

ادامه دارد....