تا حالا اگر دستور systemctl بدون هیچ ارگومانی اجرا کرده باشید، با همه‌ای سرویس ها، سوکت‌ها، نقطه‌های مونت پوینت روبرو می شوید.
حالا برای اینکه بتونیم این داده ها را دسته بندی کنیم بهترین کار اینکه کمی عمیق تر فکر کنیم.
برای مثال در ستون اول یعنی unit که همون واحد ها خودمون می شه، هر کدام به بخش مختلفی تقسیم کرده از mount point, service, socket و خیلی چیز های دیگه. حال اگه بخواهیم به یک بخشی خاصی را پیدا کنیم باید چه کنیم. عملا باید چنین کاری بکنیم:
دستور لیست-واحدها ونوع ان را مشخص کنیم
پس طبق گفته بالا وقتی فکر می کنید همه چی کاملا عاقلانه است. پس دستور زیر را اجرا می کنیم:
systemctl list-units --type=mount
حالا اگر بخوهیم می تونیم این طوری هم بنویسیم:
systemctl --type=mount
به نظرتون فرقی می‌کند خیرفقط بستگی به قدرت تخیل شما دارد چگونه از دستورات استفاده کنید. حالا اگر بخواهیم چند بخش ببینیم چی؟
systemctl --type=mount,service,etc
این هم برای اینکه بخش دیگر را ببنیم. به همین سادگی. حالا اگر بخواهیم ببنیم کدام سرویس ها فعال یا غیر فعال هستند چی؟
کافی همین طرز فکر برای روش های دیگر اجرا کنیم. خواسته چیست؟ پیدا کردن وضعیت فعال یا غیر فعال بودن یک سرویس یا هر چیز دیگر؟ وضعیت همون state که به راحتی می تونیم این کار را انجام دهیم.
systemctl --type=service --state=active
به همین سادگی خوشمزگی. مهم اینکه این طرز فکر و ساختار در ذهن داشته باشید که دستور درک کنید نه اینکه حفظ کنید. یعنی خواسته دارید را تجزیه کنید بعد هم با سر هم کردن یسکری از دستورات و ارگومان ها به هدف خود برسید.
نکته دیگری که هست در این مواقع سعی کنید از man خود لینوکس استفاده کنید نه از اینترنت، اگر از man نتونستید دستور را سرهم کنید بعد به سراغ اینترنت بروید. چون اینطوری حداقل درک خواهی داشت از man که نوشته شده و اینکه چگونه این طرز فکر را داشته باشید.
