یک مطلب کوچکی داشتم، اقا چرا این کتاب های برنامه نویسی فارسی انقدر همه چی رو پیچیده می نویسند یعنی راهی نیست کمی به زبون خودمونی تر بنویسید بعد می گن سخت نمی شه، یا هر درس دیگری یک جوری می نویسند انگاری جلوی کتابشون انیشتن نشته.
به نظر من باید یک تغییر در نوشتن کتاب های تخصصی مون بدیم، برای مثال می گم اگه یک کتاب دیفرانسل برداید و یک نگاه کلی بندازید انقدر از کلمه های تخصصی استفاده شده که نگو تازه از فرمول صرف نظر کنیم
یعنی خیلی خیلی کتاب های کمی پیدا می شه که از چیزی که به ما یاد می دهند بگویند حداقل در کجا استفاده می شود. برای مثال یک دانش اموز مثال بزینم توی اوج جوانی پر از ذوق شوق اصلا نمی دونه چرا باید همچین کتابی رو بخونه، بعد می گن تقصیر دانش اموز، حاضر شرط ببندم حداقل نصف ادام ها از دروسی که می خوند از استفاده های ان بی خبراند.
یعنی برید نوبل بگیرد بعد نتونید به زبان ساده بگید نبولتون بابت چی بود؟ نتونید حتی به یک فرد عادی توضیح بدید، فقط یک تعدادی متخصص می فهمند بقیه که در ... ندانم ندانم سر می ببرند.
یک از کتاب های که خیلی جذاب نوشته شده کتاب الکترونیک خیلی هم مشکل نیست-الکترونیک مال
فارست ام میمز است، حداقل بنده خدا سعی کرده مفاهیم رو توری بنویسه که همه بفهمند. انسان ها افراد بسیار کنجکاو خلاق و باهوش هستند ولی چه چیزی باعث پپسرفت ما می یشه، اینکه ندونیم چیزی که داریم یاد می گیریم کجا استفاده می شود، بچه کوچیک با دیدن اینکه اطرافیناش راه می روند و خوبی ها این روش و جذابیت های ان را می بیند شروع به تلاش برای راه رفتن می‌کند. انسان وقتی یک چیزی رو باچشم ببیند بیشتر چذب می شود تا اینکه یسکره داستان یوسف براش تعریف کنی اونم هم با نوشتارهای سخت قرانی البته حداقل قران تفسیرهای ساده تری دارد.
می دونید موضوع چی؟ اینکه خیلی چیزها رویاد می گیریم و استفاده نمی کنیم و فقط از این حرف ها وجلمه های قشنگ قشنگ برای اینکه کم نیاریم استفاده می کنیم. یک نکته دیگری که هست انسان هرچه به سنین بالا تر می رسد قبول نمی کند از کسی دیگر سوال کند این یک از موضوع های مهم برای دانشجوها و دانش اموزهاست برای اینکه مورد تمسخر قرار نگیرد. بابا بس کنید ندانستن حق همه است سعی کنید محیط خلاق درست کنید، یادت کوچکیتون کنید که با کوچترین کار و درک از مسئله چقدر هیجان زده می شدید.
سر چه کسی رو می خواهید کلاه بزارید؟ خوتون، اطرافیانتون، دوست‌ها، به نظروتون موقع که کوچیک بودید این چیزها مهم بود؟
وقتی دانشجو خلاقی داشته باشیم جامعه خلاق داریم وقتی جامعه خلاق باشد دولت خلاقی داریم، بعد از اون ورم نمی نالیم چرا دولت اینطور کرد اینطور شد؟ پس سعی کنیم حداقل با خودومون روراست باشیم.
اقتصادانی که اقتصاد خونده استفاده از اون اصلا سر در نمی یاره، سیاستمداری که نمی دوند از سیاست چطور استفاده کند همه این افراد در همین جامعه بزرگ شدن و رشد کردن می بینید مشکل از کجاست اموزش اموزش، بجای اینکه پول های میلیون دلاری روی چیز بی مورد سرمایه گذاری کنیم، بیاید روی اموزش سرمایه گذاری کنید روی معلیمن سرمایه گذاری کنید. این نسل بعدی که جامعه رو پیش می بره.
دنیا ما شده حرف های قلمبه صبلمه و عملی که نمی دونیم کجا از اون استفاده کنیم
خوش خندان باشید
