این کاریست که روزانه که نه بلکه گاهی اوقات انجام می دهیم. نصب کردن یک نسخه جدید لینوکس یا سیستم عامل.
و برنامه های خیلی خیلی زیادی هم برای اینکار ساخته شده چه در ویندوز و چه در لینوکس که اکثرا تمامی این برنامه ها از یکسری از دستورات ساده و الگوریتم های ساده استفاده میکنند.
در برنامهها هم شاید به چشم خورده باشه. دستور `dd`
این دستور کار `convert and copy a file` تبدیل، کپی فایل را انجام میدهد.
این دستور تنها رازی که داره و بعضی وقتا ممکن دوستانی که تازه اشنایت با بش پیدا کردن توجهی به ان نکنند. این است که فایل `iso` را برروی پارتیشن نباید بریزید.
همانطور که میدانید هارد ها و فلش ها در لینوکس با نام های مثل `sda , sdb ` و غیره داریم. حالا اگر پارتیشنی داشته باشد یک عدد به بعدش اضافه میشود مثل:
`sda1 , sdb2`
dd if=iso flie of=/dev/sda status='progress`
of=منظور خروجی فایل
status='progress` برای نمایش پروسه البته در بعضی از نسخه های قدیمی dd نیست
if = منظور فایل ورودی
of=منظور خروجی فایل که معمولا ادرس می دهیم
برای مثال `dev/ sda/` یا `dev/ sdc/`
همانطور که گفتم حواستون باشه بر روی پارتیشن فایل را ننویسید بر روی خود هارد بنویسید.
بعد انجام این دستور کار تموم شده و یک `flash bootable` دارید.
به همین سادگی، دوست ندارم زیادی تخصصی کنم. پس کافی کمی با دقتتر از دستورات استفاده کنیم. و مطمئن باشید که جواب میدهد.