برخی از حافظان بر این باورند که اگر در لحظه حفظ دقت و حضور قلب کافی نداشته باشند میتوانند این ضعف را در روزهای بعد جبران کنند و این تفکر کاملا اشتباه است.
حسن حفظ واقعی در روز حفظ و در لحظه حفظ شکل می گیرد.اشتباه است اگر ما بخواهیم به دنبال ایجاد حسن حفظ در روزهای بعد باشیم.البته تکرار در روزهای بعد کاملا واجب و لازم است.
حفظی که در لحظه حفظ و در روز حفظ خوب و مقتدرانه شکل نگیرد در روزهای بعد نیز حجم حفظ زیاد شده و تلمباری از محفوظات شعیف و ارزان ،حافظه کوتاه مدت را دچار اختلال میشازد.اشتباه است اگر ما بخواهیم فکر کنیم محفوظات ما در تکرارهای روزها و هفته های بعد قوی خواهد شد.
باید به تکرار به شکل شفافیت بخشی به تکرار و محفوظات نگاه کنیم.باید این را بداینم که اگر در لحظه حفظ حواس ما به خوبی جمع نباشد و آیه را خوب حفظ نکنیم،اتصال بین آیات را رعایت نکنیم و صفحه را مغشوش و ضعیف حفظ کنیم تلمبار این محفوظات در حافظه کوتاه مدت وضعیت بسیار نامطلوبی را در حافظه کوتاه مدت و به طبع آن در حافظه بلند مدت ایجاد خواهد کرد.پس باید لحظه حفظ را به خوبی دریابیم و در آن لحظه با تمرکز و با کیفیت خوبی حفظ کنیم.
