نفیلیم، آنوناکی، فنیقیان و طوفان بزرگ.
نفیلیم، که از طوفان بزرگ نجات یافته بودند، به فنیقیه بازگشتند(کتاب مقدس به بازگشت آنها اشاره کرده است.) و به مدت ۳۳ سال و ۳۳ روز در کنار فنیقیان، در شهرهای صور، صیدا، جبیل و بعلبک، زندگی کردند.
عدد ۳۳.۳۳ نشان از دوران Tana-wir (تَنَ-ویر) یا Tanwir(تَنویر، به معنای روشنگری) دارد.
برای فنیقیان، ۳۳.۳۳ در علوم غریبه، معماری و علم اعداد مبدل به مهمترین و اسرارآمیزترین عدد شد؛ چراکه مرتبط است با مکان اصلیشان، کوه حِرمون(در لبنان)، که درست در ۳۳.۳۳ درجه شرقی و ۳۳.۳۳ درجه شمالی قرار دارد.
همچنین در آیین ماسونی، که هیرام یکم (پادشاه فنیقی شهر صور) با مشارکت شاه سلیمان آن را پدید آورد، عدد ۳۳ دارای اهمیت است. ارتباط میان این عدد با پرگار و گونیا، که خدایان آنوناکی آنها را به عنوان هدیه به فنیقیان دادند، بسیار زیاد است؛ و این مشخص می‌سازد که چگونه و چرا فنیقیان باستان در ساخت کشتی‌ها، مسیریابی و ترسیم نقشه‌های خشکی‌ها و دریاها سرآمد بودند.
گفتنیست که مجسمه‌ی ابوالهول در مصر را فنیقیان باستان، نفیلیم‌ها و سپاهی از جنیان(از مخلوقات آنوناکی) در حدود ۱۱هزار سال پیش از میلاد مسیح و قبل از طوفان بزرگ ساختند.
کوه حِرمون (جبل‌الشیخ) در لبنان، مکانی بود که نخستین خدایان فرازمینی در آنجا فرود آمدند و مدت کوتاهی بعد راهی شهر صور و دیگر شهرهای فنیقیه شدند. در آن زمان، این شهرها *مینیزی نداشتند. (* مینیز یا مانِس در آیین روم باستان خدایان یا ارواح نیاکان درگذشته‌ی محبوب مردم بودند. م)
کوه حِرمون را همچنین با نام‌های بَعل حِرمون، سیون، سِنیر، سیریون و جبل‌التَلج می‌شناسند. فلاویوس ژوزفوس (تاریخ‌نگار یهودی-رومی) نیز آن را کوه لبنان نامگذاری کرد. بلندترین قله این کوه به ارتفاع ۹۲۳۰ فوت است.
پیامبران و کاتبان دوران باستان همچون انسان‌های اولیه، آنوناکی، نفیلیم و رفاییم را به عنوان خدایان می‌پنداشتند. پس اِنکی مبدل شد به یهوه. و پیش از شکل‌گیری یهوه در ذهن ابراهیم، فرازمینیان و فنیقیان در فنیقیه، اوگاریت و ارواد در سوریه در کنار هم زندگی می‌کردند.
در آن دوران، باستانیان می‌دانستند که فنیقیه سرزمینی بود که فرزندان خدا در آنجا فرود آمدند؛ بخشی از پیدایش-فصل ۶ به آنها اشاره دارد. بر اساس تاریخ و روایات شفاهی آنها، فنیقیه نخستین مکانی بود که در آنجا خدایان از آسمان به زمین آمدند و با زنان زمینی درآمیختند و حاصل این رابطه نخستین نسل دورگه‌‌ی انسان و فرازمینی بود.
عبرانیان باستان با عنوان «فرشتگان هبوط یافته» به آنها اشاره می‌کردند و آنها را نفیلیم می‌خواندند(در زبان عبری یعنی آنانی که هبوط کردند).
نخستین بار آنها بر جبل‌الشیخ (کوه حِرمون در فنیقیه) فرود آمدند. بسیاری از آنها در طوفان بزرگ نابود شدند و نجات‌یافتگانشان در شهرهای صیدون(صیدا)، صور، بیروت، انفه، عمشیت، جبیل و بعلبک در فنیقیه به زندگی خود ادامه دادند.
طبق عهد عتیق، پیدایش ۶، خدا، به دلیل ارتباط آنها با دختران آدم، برای مجازاتشان، طوفان بزرگ را فرستاد.
برخی از ساخته‌های آنها هنوز بر روی زمین وجود دارد. مجسمه ابوالهول و سازه‌های عظیم فلات بعلبک نمونه‌هایی عالی از آنها هستند. مجسمه ابوالهول را فنیقیان باستان، نفیلیم و سپاهی از جنیان(از مخلوقات آنوناکی) در حدود ۱۱،۳۰۰ سال پیش از میلاد مسیح و قبل از طوفان بزرگ ساختند.
به گفته‌ی عالم Bukhtiari، برخی از ساختمان‌ها و معابد عظیم در دوران باستان، همچون اهرام مصر، ساخته‌ی دست بشر نبوده، بلکه آنها را وجود‌های ماورایی بزرگ جثه و جنیان (از مخلوقات آنوناکی) ساخته‌اند.
تصویری از مجسمه ابوالهول مربوط به قرن ۱۹. فرسایش آبی مجسمه ابوالهول نشان‌دهنده آن است که این مجسمه، حدود ۱۱،۶۰۰ تا ۱۳هزار سال پیش، در شرایط جوی مرطوب قرار داشته است.
تصویر ماهواره‌ای از هرم بزرگ جیزه در مصر.
هرم بزرگ و همچنین مجسمه ابوالهول را فنیقیان باستان، نفیلیم‌ها و سپاهی از جنیان، که از مخلوقات آنوناکی بودند، حدود ۱۱،۶۰۰ تا ۱۳هزار سال پیش و قبل از طوفان بزرگ ساختند.
