در گوشه کوچکی من از تگزاس ، هر گوشه یک استارباکس وجود دارد ، اما تقریباً روزانه برای رسیدن به کافئین در مکان خاصی به دورترین نقاط منسفیلد می رسم. دلیل این کار من این است که یک کارمند وجود دارد که فقط فوق العاده است (و او فکر می کند من هم هستم.) او همیشه از دیدن من خوشحال است و حتی وقتی من وارد می شوم یک حالت شگفت زده و ابرو برافروخته پیدا می کند ... مثل او من را در اعصار دیده است و من فقط روز خود را با راه رفتن از طریق در ساخته شده است. چیز خنده دار این است که ، من فقط یک روز قبل آنجا بودم. ای وای! وقتی او قهوه ام را به من تحویل می دهد ، مثل این است که به من جایزه یا جایزه ای می دهد. او آن را یک معامله بزرگ می کند!
فکر می کنی وقتی می روم چه حسی دارم؟ بله ، مانند خاص ترین و شگفت انگیزترین نوشابه ی قهوه ای که تاکنون سرو کرده است! از آنجا که من یک بازدید کننده مکرر هستم ، بیشتر و بیشتر مشاهده کردم که سرشار بودن او فقط برای من اختصاص ندارد. همه دریافت کننده آن احساس گرم-فازی-احساس خوبی بودند که همراه با لاته بزرگ وانیلی آنها بود. او آزادانه احساس خوب خود را به همه ما بخشید.
این باعث شد که من درباره اقدامات و بیماران و احساسات خود بیندیشم. "پرنیان" چیست؟ کلمه vibe به عنوان حالت عاطفی یک فرد یا جو مکانی تعریف می شود که دیگران توسط او ارتباط برقرار کرده و احساس می کنند. من هر روز از تمرینات زیادی بازدید می کنم و برخی از آنها لبخندهای واقعی را می خورند ، می خندند ، و این سحر است. دیگران؟ خوب ، من با اشتیاق چرخش و دویدن مبارزه کرده ام. خوب ، شاید من کمی اغراق می کنم ، اما فضای قابل لمس استرس ، ناامیدی و منفی نگری یک تریکتکتای کشنده است که توسط بیماران ما قابل احساس است. شما نمی توانید پرنشاط را پنهان کنید
حال و هوایی که در عملکردهایمان به تصویر می کشیم ، تأثیر جمعی دارد. اگر می توانید حال و هوای شما بهتر شود ، به این سوالات پاسخ دهید. ناامیدی شما چیست؟ استرس؟ چه چیزی منفی را به ذهن متبادر می کند؟ آیا برای مقابله با هرج و مرج به سیستم / پروتکل هایی نیاز دارید؟ آیا لازم است بسیاری از کارهای خود را به صورت خودکار انجام دهید تا زمان بیشتری برای مراقبت از بیمار فراهم شود؟ آیا جلسات تیمی سازگارتر (و پربارتر!) برای "پاکسازی هوا" لازم است؟ اقدام به! آن حکیم ضرب المثل را بسوزانید تا آن لرزش های مثبت خوب جریان یابد.
بیایید به استارباکس مورد علاقه خود برگردیم. به یاد داشته باشید ، در گوشه و کنار من یک گوشه وجود دارد. من بخاطر حال و هوای او تصمیم می گیرم مایل های اضافی را رانندگی کنم. برای من ارزش دارد. من آن احساس عالی را می خواهم که او مرا ببیند و قهوه ام را به من تحویل دهد. من احساسی را که برای من ایجاد می کند ارزش قائلم. این قهوه نیست این اوضاع است.
ارزش در اوج است. ما در قبال بیماران و اقدامات خود موظف هستیم بهترین جلوه را از خود ارائه دهیم. مردم آن را به یاد می آورند. بیماران بیشتر از آن مراجعه می کنند (یا به دلیل آن هرگز برنخواهند گشت.) بیماران بیماران دیگر را برای تجربه آن ارجاع می دهند. شما ممکن است صبح با هیجان روز خود و کسانی که به دلیل آن خدمت می کنید از رختخواب بپرید. جو فقط ارزش بیشتری پیدا کرده است ، نه؟
چالش من با همه این است که کمی وقت بگذارید تا در مکانهایی که بازدید می کنید و افرادی که ملاقات می کنید بیشتر رعایت کنید. حال و هوای چیست؟ حال از خود بپرسید بیماران ما چه مواردی را مشاهده می کنند؟ نکات مثبت را ادامه دهید و علیه مبارزات روزمره که مانع از مثبت شدن حرکت هستند ، اقدام کنید. بیشتر بدانید که ارزش تعاملات ما چگونه می تواند رویه های ما از پزشکان گرفته تا تیم ها به بیماران تأثیر مثبت بگذارد.
احساس خوب بودن احساس خوبی دارد. درک آن دشوار نیست. حتی بهتر این است که دیگران احساس خوبی داشته باشند. اکنون به آنجا بروید و احساسات مثبت را ایجاد کنید!
