تولید تعدادی ایپزود از پادکستمون، تو همین ابتدای راه، موارد جالبی رو برام آموخت که می خوام تو این مقاله به اشتراک بزارم. با من همراه باشید.
در ادامه چند تا از رایج ترین دغدغه هایی که برای هر پادکستر یا به طور کلی تولید کننده محتوای صوتی میتونه پیش بیاد رو بررسی میکنم تا نشون بدم که غالبا این موارد توهم هستن. نه مشکل!
اولین موردی که به هیچ وجه نقشی نداره صداته رفیق! اینو در نظر داشته باش که تولید پادکست مثل خوانندگی یا مجری‌گری تلویزیون نیست که تا حد زیادی باید خوش صدا باشی. چون معمولا کسی که میاد پادکستتو گوش بده به خاطر لذت بردن از صدای تو نیست. بلکه هدفش لذت بردن از محتواییه که تولید میکنی. پس بیشتر فوکوست روی محتوای خوب باشه تا صدا.
دومین نکته در این راستا که با اختلاف فاحش میتونم بگم، مزخرف ترین کاریه که میتونی به عنوان یک گونه بشری بکنی، اینه که صداتو الکی تغییر بدی. گاها دیدم بعضیا صداشونو خش دار میکنن تا شبیه مرحوم خسرو شکیبایی باشن! بعضیا سعی میکنن شبیه فردوسی پور صحبت کنن. بعضیا تو دماغشون صحبت میکنن و فکر میکنن اینطوری باحال تر میشه. در حالی که به پیر و پیغمبر اینطوری نیست:) و به شدت تو ذوق میزنه. پس خودت باش و همونطور که هستی صحبت کن.
به عنوان مثال توی پادکست کارنکن با اینکه امین آرامش تا حدودی لهجه داره، اما پادکستش به خاطر محتوای خوب، جزو برترین هاست. و یا پادکست طبقه 16 که سهیل علوی بدون توجه به صداش، خیلی راحت داره کارشو انجام میده و به نتایج خوبی هم رسیده.
اما نکته ای که اینجا مهمه اینه که گویِشِت صحیح باشه. یعنی تپق نزنی، تیکه کلام های زیادی نداشته باشی، بلند نخندی، صدای بازدم نفس هات گوش خراش نباشه و...
به عنوان مثال من فهمیدم که از واژه "مثلا" لابه لای صحبت هام زیاد استفاده میکنم. و الان سعی میکنم اصلاحش کنم.
جزو کلیشه ای ترین حرفا اینه که چون دوربین ندارم، پس نمیتونم عکاسی کنم و چون میکروفون گرون ندارم، نمیتونم صدامو ریکورد کنم.
رفیق اینطوری نیست! گوشیتو بزار جلوت و شروع کن به ریکورد کردن. الان دیگه گوشی ها کیفیت ریکورد صداشون هم ارتقا پیدا کرده و اغراق نیست اگه بگم دستِ کمی از میکروفون ها نداره. به عنوان مثال همین پادکست خودمون که تو انتهای همین مقاله معرفیش میکنم، بدون هیچ گونه میکروفونی ریکورد شده و به سختی میشه این موضوع رو تشخصی داد.
البته اگر به مرور زمان تونستی پول هاتو جمع کنی و یه میکروفون بخری که طبیعتا نتایج بهتری میگیری. اما ریکورد با گوشی هم نتایج خیلی خوبی داره. یه بار تست کن ببین!
اما تا یادم نرفته نکته ای که می خواستم بگم اینه که: اهمیت تدوین و نویزگیری رو فراموش نکن که به شدت مهمه و امیدوارم تو یه پست جداگانه ای مفصل تر توضیح بدم و آموزشش رو هم بزارم.
یادم رفته کی؛ اما یکی از این آدم خفنای تاریخ گفته که هر راه موفقیت آمیزی اول از تمسخر شدن توسط دیگران شروع میشه!
میدونم رفیق؛ احتمالا اوایل راه، دوستات و حتی خانوادت هم ساپورتت نکنن. و گمان کنن این حرکت ها صرفا اتلاف وقته و بهتره بری دنبال یه کار جدی تر و واقعی تر!
بدترین کاری که میتونی تو این شرایط انجام بدی، توضیح دادنه! واقعیتش تو برهه ای از زمان زندگی میکنیم که مردم، محکم پای عقایدشون وایسادن و حتی نمی خوان یک ثانیه خارج از قاب فکر کنن. پس اینکه تو بیای و توضیح بدی که:"نه آخه میدونی من از این راه فلان میشم و بهمان میشم" تاثیری تو ذهنیت آدمای دور و برت نمیزاره.
پس چاره چیه؟ به جای توضیح دادن، عمل کن. برو تو کارش و بعد چند ماه و چند سال، نتایج کارت رو نشون بده. اونوقت میبینی که اونا خودشون از هوادارانت شدن!
اگر خواستی پادکست ما رو (به اسم اتوپیا) که تو این تاریخ که دارم این مقاله رو مینویسم(1400/8/22) مدت کوتاهیه که استارت زدیم، رو گوش بدی، میتونی روی لینک زیر کلیک کنی و روی هر پلتفرمی که خواستی گوش بدی.
و یا هم مستقیما توی کست باکس، اتوپیا رو سرچ کنی و لوگوی سرمه ای و زرد ما برات ظاهر بشه.
این بخش اول از مقاله ی نباید های تولید پادکست بود. قسمت دوم رو هم با من همراه باش که تو روز های آینده منتشر می کنم و به اهمیت داشتن یک فضای آروم و ساکت برای ریکورد اشاره میکنم و یکی دو تا ذهنیت غلط دیگه رو بررسی میکنم.
ذهنت خلاق و تنت سلامت:)
