هواپیمای XB-70 Valkyrie نسخه اولیه بمب‌افکن استراتژیک مافوق صوت مجهز به سلاح هسته‌ای والکری برای فرماندهی استراتژیک هوایی نیروی هوایی ایالات متحده بود .
والکری شش موتوره که در اواخر دهه 1950 توسط شرکت هوانوردی آمریکای شمالی طراحی شد، می‌توانست هزاران مایل را با سرعت 3+ ماخ طی کند و در ارتفاع 70000 فوتی (21000 متری) پرواز کند. با این سرعت ها، انتظار می رفت که والکری عملاً در برابر هواپیماهای رهگیر که تنها سلاح مؤثر در برابر هواپیماهای بمب افکن در آن زمان بود، مصون باشد. بمب افکن فقط مدت کوتاهی را بر روی یک ایستگاه راداری خاص سپری می کرد و قبل از اینکه کنترل کننده ها بتوانند جنگنده های خود را در مکان مناسبی برای رهگیری قرار دهند، خارج از برد خود پرواز می کرد.
سرعت بالای آن باعث می شد که هواپیما در نمایشگرهای رادار به سختی دیده شود و قابلیت های ارتفاع و سرعت بالا با هیچ هواپیمای رهگیر یا جنگنده شوروی همزمان قابل مقایسه نبود. معرفی اولین موشک های زمین به هوای شوروی در اواخر دهه 1950 تقریباً آسیب ناپذیر بودن والکری را زیر سوال برد. در پاسخ، نیروی هوایی ایالات متحده پروازهای خود را در سطح پایین آغاز کرد، جایی که خط دید رادار موشک به دلیل زمین محدود بود. در این نقش نفوذ سطح پایین ، والکری عملکرد اضافی کمی نسبت به بی -52 که قرار بود جایگزین شود، ارائه کرد، در حالی که با برد کوتاه‌تر بسیار گران‌تر بود.
ماموریت های جایگزین دیگری پیشنهاد شد، اما این ماموریت ها محدوده محدودی داشتند. با ظهور موشک های بالستیک قاره پیما در اواخر دهه 1950، بمب افکن های سرنشین دار به طور فزاینده ای منسوخ شده بودند. نیروی هوایی آمریکا سرانجام از مبارزه برای تولید خود دست کشید و برنامه والکری در سال 1961 لغو شد. سپس توسعه به یک برنامه تحقیقاتی برای مطالعه اثرات پرواز طولانی مدت با سرعت بالا واگذار شد.
به این ترتیب، دو نمونه اولیه هواپیما ساخته شد. این هواپیماها برای پروازهای آزمایشی مافوق صوت طی سال های 1964-1969 مورد استفاده قرار گرفتند. در سال 1966، یک نمونه اولیه پس از برخورد با یک هواپیمای کوچکتر در حالی که در حالت نزدیک پرواز می کرد، سقوط کرد. بمب افکن والکری باقی مانده در موزه ملی نیروی هوایی ایالات متحده در نزدیکی دیتون، اوهایو است.
