صد ساله که مهندسان شهرسازی میخوان زندگی با «امکانات شهری» و «آرامش روستایی» رو باهم ترکیب کنن شهرهای مختلف روش های مختلفی رو پیش گرفتن مثلا اکثر شهرها یه چیزایی به اسم «پارک» احداث کردن تا طبیعت و آرامش روستا رو به شهر بیارن
اما ایده پارک یه مشکل بزرگ داشت به خاطر مسائل امنیتی شما نمیتونی بچه‌ت رو تنها بفرستی تو پارک بازی کنه و حتما باید کنارش باشی.
«استقلال بچه ها» در شهرسازی مهمه اگر دیده باشید خیلی از جاها جلوی ورودی مدارس پل عابر نصب میکنن تا بچه ها بتونن تنهایی به مدرسه برن و استقلال داشته باشن
بعد از جنگ جهانی دوم که آمریکایی‌ها شروع به ساخت suburbia کردن و «رویای آمریکایی» رو ساختن، همین موضوع یکی از بزرگترین جنبه های تبلیغاتی‌اش بود :
«اینکه بچه ها میتونن با خیال راحت تو حیاط خونه بازی کنن و مادر میتونه از پنجره مراقب باشه»
اما خب هر عاقلی میدونه که این سبک از شهرسازی یکی از بدترین روش ها هست و اکثر شهرهای عاقل جهان روی این نوع شهرسازی مانور ندادن مشکلش چیه ؟ تراکم جمعیتی پایین ! شهرها باید تراکم جمعیتی بالا داشته باشن وگرنه هم فواصل به شدت دور میشه هم حمل و نقل عمومی نمیصرفه
خب پس باید چه کرد ؟ بعضی از شهرهای اروپایی بعد از جنگ یه نوع روش دیگه رو در پیش گرفتن این ایده رو دادن که ما بیایم تراکم جمعیتی و فضای سبز رو باهم ترکیب کنیم ! بدین صورت که بیایم یه سری برج بسازیم که بین اونا فضای سبز و محل بازی بچه هاست اینطوری به هردو هدف میرسیم
یکی از جنبه های تبلیغاتی که برای این پروژه ها استفاده میشد این بود که مادر میتونه به راحتی از پنجره آپارتمان، کودک خودش رو که داره در فضای سبز بین برج ها بازی میکنه رصد کنه و مراقبش باشه
اما خیلی از این پروژه ها به دلیل اینکه درست اجرا نشدن، موفق نبودن یکی از مشکلاتی که برای بعضی از اینها پیش اومد این بود که محله حصار و نگهبان نداشت و هرکسی می‌تونست بیاد داخل، در نتیجه معتادها برای خواب میومدن تا در فضای بین برج ها بخوابن و دوباره همون مشکل امنیت پیش اومد
بنابراین بعضی از شرکت های ساختمان سازی به فکر «شهرک سازی» افتادن اونا همین ایده رو به صورت یه شهرک اجرا کردن به طوری که کسی جز ساکنین نمیتونه وارد شهرک شه و والدین میتونن از امنیت فرزاندان‌شون در شهرک مطمئن باشن شهرک هم فضای بازی داره و هم نگهبان و هم یه سری مغازه برای تامین نیازهای ساکنین
شهرک ها میتونن امکانات ورزشی و رفاهی ساکنین رو تامین کنن و یه باری از روی دوش شهرداری بردارن و در نهایت شهر شما میشه مجموعه ای از شهرک ها که ممکنه این شهرک ها واسه خودشون قوانین جداگانه ای داشته باشن و هرکسی نتونه وارد هر شهرکی بشه
نزدیک ترین چیزی که به این ایده داریم شهر مادرید هست که از «مجموعه ای از بلوک های شهری» تشکیل شده که دسترسی خودرو به داخل شون محدود شده اما خب این بلوک ها حصار ندارن و هرکسی میتونه وارد شه اما برای بازی بچه ها عالی ان هم دسترسی خودرو محدود شده هم والدین از پنجره دید دارن
توی تهران ایده «بلوک های شهری» در محله هفت حوض اجرا شده همونطور که میبینید در وسط بلوک ها فضای سبز کار شده
در آخر... من خودم تو یه شهرک بزرگ شدم و میتونم بگم برای یه بچه، اون فضای سبز و امنیت (چه از لحاظ تعامل با آدم‌ها چه از لحاظ تعامل با خودروها) خیلی مهمه و بابت کودکی ای که داشتم خوشحالم
