روز تولد من

امسال سال تحول واژگان بود برای من.
سال بازتعریف واژه ها.
حتی واژه ی «من»، یا «مادر».
اکنون دیگر بارداری و زایمان تعریف جدیدی دارد برایم.
زنانگی. مهاجرت. دلبستگی. ناامیدی. دوست. حتی ماه! ماه آسمان! یا واژه ی مبارک بودن.
امسال را نه در طول، بلکه در عمق، زندگی کرده ام.
اگر چند چین و چروک و تعداد زیادی موی سفید را کنار بگذارم، ظاهرم مو نمی‌زند با یک سال پیش.
اما در دلم طوفانی به پا شده.
هم باردار شده ام، هم زایمان کرده و مادر شده ام، حتی به دنیا آمده ام. هم مهاجرت کرده ام، هم ناامید شده ام و هم دلبسته.
من در جای خودم «کوچانده» شده ام.
اما اگر آدم ها نبودند و من در کمد دیواری خانه ام زندگی میکردم هیچکدام از این اتفاقات نمی افتاد.
من با آنها در حال شدن هستم.
من با آنها قد کشیده ام و آنها با من.
امروز مبارک است.
اما نه صرفا تولد من.
بلکه من مبارک هستم و تمام کسانی که در ذهن من متولد شده اند.