این روز ها حال هنرمندان، خوب نیست. البته نه همه ی هنرمندان. کسی نمیتواند بگوید بازیگری هنر نیست اما کسی هم نمیتواند منزلت اجتماعی بازیگر را با یک هنرمند سفالگرِ مندی مقایسه کند. چون هنر منحصر در چند رشته ی خاص شده.
احتمالا کلاس های هنر دهه های گذشته را به خاطر دارید. منحصرا دو هنر نقاشی و خطاطی با قلم‌نی در کلاس دنبال میشد. انحصار گرایی در کلاس های هنر به حدی بود که تئاتر، سرود و رشته های اینچنینی در کلاس پرورشی دنبال میشد!
یکی از ایراداتی که به نظام آموزش و پرورش ایران وارد بود، منحصر کردن هنر در چند رشته خاص بود. ما نسل دهه ۷۰ و دهه ۶۰ در این سیستم آموزشی منحصراً نقاشی و خطاطی را یاد گرفتیم. تازه هیچ کدام از ما به وسیله چند سال کلاس هنر رفتن خطاط و یا نقاش نشدیم. البته بودند کسانی که با تلاش و پشتکار خودشان نقاش و خطاط های ماهری شدند. اما با تلاش و پشتکار خودشان، نه به واسطه کلاس های هنر مدرسه...
حتی در گناباد شاهد آن بودیم که یک معلم هنر، دانش‌آموزان را به اجبار به کلاس موسیقی خودش در خارج از مدرسه دعوت میکرد... انحصار هنر در خط، نقاشی و موسیقی!
امروزه کلاس های هنر وضعیت بهتری پیدا کرده اند، دیگر بچه ها هر سال دنبال لیقه و قلم نی نمی‌گردند. به واسطه ی کتاب جدید با هنر های تجسمی دیگری آشنا میشوند اما فعلا ما نسل تربیت یافته آن کلاس های هنر هستیم که اینک در جامعه حرف اول را میزنیم.
نسلی که گچ‌کاری، منبت‌کاری، کاشی‌کاری، مس‌گری و هزاران شاخه ی هنری دیگر را به عنوان هنر نمی‌شناسند...
یقیناً می‌دانید هنر بدون درآمد و بازار فروش نمی تواند زنده بماند. حتی بهترین خطاط دنیا اگر نتواند آثار خود را بفروشد باید به شغل بنایی و یا رشته دیگری که در آن تخصص دارد بپردازد. کاشی‌کار امروز ما اگر مسجدی به هنرش نیاز نداشته باشد باید هنرش را رها کند. کما این که میبینیم اگر امروز بخواهیم بنایی در بنا های پیش از انقلاب بسازیم به مشکل کاشی‌کار و گچ‌کار بر میخوریم.
به احتمال زیاد اگر میرعماد(پایه‌گذار خط نستعلیق) در در سال ۱۴۰۰ هجری شمسی زندگی می کرد، مجبور بود باتوجه به تحصیلاتش و تخصص نداشته اش، به شغل شریف پاکبانی مشغول شود.
اگر امروزه اداره ارشاد با ثبت هنرمندان، توانمندسازی ایشان با تکنولوژی روز، ایجاد بازار کار و مردم گناباد با خرید حمایتی از شغل هایی مانند مس‌گری، قلمزنی، سوخته نگارین و دیگر هنرهای تجسمی شهرستان مانند سفالگری حمایت نکنند در چند سال آینده شاهد از بین رفتن این هنرها خواهیم بود.
هنر مقدس است، بیایید آن را منحصر در چند رشته ی خاص نبینیم.
